Μέρα δεύτερη. Ακόμη μια φορά η προσπάθεια ξεκινά. Ναι, είναι γεγονός, προσπαθώ ανεπιτυχώς να κόψω τη ζάχαρη. Αυτή τη γλυκιά απόλαυση που βρίσκεται παντού στις μέρες μας και μας κοιτάει, μας φωνάζει, μας ζαχαρώνει και με ένα στόμα μια φωνή μας λέει φάε με!
Όλοι πλέον γνωρίζουμε πως η ζάχαρη είναι ένας από τους βασικούς εχθρούς του ανθρώπινου σώματος και μόνο βλαβερές συνέπειες έχει με την χρόνια κατανάλωση της. Mπορεί για παράδειγμα να προκαλέσει διαβήτη, καρδιοπάθεια, παχυσαρκία, τερηδόνα, ρυτίδες, λίπος στο στομάχι και μελαγχολία.
Σήμερα μπορούμε να τη βρούμε παντού. Στα περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα που τρώμε, σε όλα τα γλυκά όπως μπισκότα, δημητριακά, σοκολάτες και ροφήματα, στο ψωμί, αλλά και στις σάλτσες. Σε όλα τα φανερά αλλά και απίθανα μέρη.
Η προσωπική μου σχέση με αυτήν ξεκινά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Το επάγγελμα του πατέρα μου ήταν ζαχαροπλάστης, με αποτέλεσμα μονίμως στο σπίτι να υπάρχει γλυκό. Φρέσκο και πάντα εξαιρετικής ποιότητας. Μπορώ να αναγνωρίσω το φρέσκο από το μπαγιάτικο σε δευτερόλεπτα. Με την πρώτη μπουκιά …
Κατά καιρούς καταναλώνω συστηματικά ζάχαρη σε διάφορες μορφές. Μπισκότα, παγωτά, ντόνατς, μάφινς και ούτω καθεξής. Κατά διαστήματα αηδιάζω με τον εαυτό μου και την κόβω. Για όσο μπορώ. Και έπειτα πάλι πέφτω με τα μούτρα.
Υπερκαταναλωτισμός
Παλιότερα η κατάσταση ήταν χειρότερη. Την έβαζα και στα ροφήματα. Στον καφέ για παράδειγμα. Ξεκίνησα σε νεαρή ηλικία με 2 κουταλιές λευκής αμαρτίας, συν γάλα. Έπειτα που έγινε της μόδας η καστανή ζάχαρη, προτιμούσα αυτήν. Αργότερα ήρθε στη ζωή μου η ασπαρτάμη (γλυκαντικό). Και όπως ήρθε έτσι και έφυγε, γιατί κατηγορήθηκε για διάφορες βλαβερές συνέπειες στον οργανισμό μας. Ενώ την κανονική την τρώμε άφοβα!
Έκοψα τη ζάχαρη και το γάλα στα ροφήματα καθώς πίσω στο 2000 και κάτι, μια φίλη με ενέπνευσε καθώς επέμενε να πίνει τον φραπέ της σκέτο. Προσωπικά την θαύμασα γι’ αυτό και της το έλεγα συνέχεια γιατί μου φαίνονταν άθλος. Συνέχεια μου τόνιζε πως είναι απλώς μια συνήθεια και αν το δοκιμάσω θα μου αρέσει και σε λίγο ούτε που θα την θέλω πια.
Έπειτα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, βρισκόμουν πάλι στη φάση του αηδιασμού μου από τη ζάχαρη και σκέφτηκα να το προσπαθήσω.
Μια εβδομάδα αρκεί
Όπως όλες τις κακές συνήθειες πρέπει να τις κόβεις μια και καλή χωρίς ημίμετρα έτσι αποφάσισα να σηκωθώ ένα πρωί και να ξεκινήσω το μικρό μου πείραμα.
Θυμάμαι τότε (τον καιρό εκείνο, πριν οκτώ χιλιάδες χρόνια) κάπνιζα και σαν φουγάρο, οπότε με τον πρωινό σκέτο καφέ, η πρώτη γουλιά ήταν ότι χειρότερο είχα πιει ποτέ. Και με τη συνοδεία του τσιγάρου χειρότερη. Αλλά δεν τα παράτησα. Συνέχισα μέχρι που σε διάστημα μιας εβδομάδας το πείραμα πέτυχε. Ο καφές ήταν υπέροχος. Με την πάροδο των χρόνων όταν έκοψα και το τσιγάρο, μια πανδαισία αρωμάτων ξεχύθηκε μέσα από το φλιτζάνι και όλα τα προσθετικά ήταν πια περιττά.
Μια εβδομάδα είναι αρκετή για να συνηθίσει ο εγκέφαλος την αλλαγή. Προτείνω εδώ και χρόνια σε φίλους και γνωστούς το διάστημα αυτό για να κόψουν τη ζάχαρη από τα ροφήματα τους. Και λειτουργεί με όλους. Καφές με ζάχαρη και γάλα πολύ απλά δεν είναι καφές. Η ζάχαρη μπερδεύει και χαλάει τα όποια αρώματα και γεύσεις μπορεί να σου προσφέρει ένα ρόφημα.
Γενικεύοντας για τη ζάχαρη, μια καινούργια μελέτη αναφέρει πως σε διάστημα τριών ημερών μπορείς να αρχίσεις μια υγιή αποτοξίνωση μειώνοντας τον εθισμό σου στο ελάχιστο και μπερδεύοντας τον εγκέφαλο σου με έξυπνες τροφές, μπορείς να το καταφέρεις. Για να δούμε, βρίσκομαι ήδη στη μέρα νούμερο δυο. Θα αντέξω;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου