Ο Μπουτάρης δήλωσε πως ίσως να πάρει και καμιά εβδομάδα μέχρι να καθαριστεί εντελώς η Θεσσαλονίκη από τα σκουπίδια. Ωραία.
Πρέπει κάθε φορά σε αυτόν τον τόπο να φτάνουν στο αμήν τα πράγματα για να αναλαμβάνουν οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι δράση για να δοθεί λύση στα εκάστοτε προβλήματα. Όποιο και να είναι αυτά. Βρε σκουπίδια είναι, νομοσχέδιο, ΔΝΤ... Για όλα πρέπει να φτάνουμε στο αμήν. Να μας φάνε τα ποντίκια (στη συγκεκριμένη περίπτωση), να μην έχουμε να φάμε, να μην έχουμε να πληρώσουμε λογαριασμούς μας, να μην, να μην,να μην...και μετά έρχεται η λύση. Κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα. Διαμαρτυρόμαστε ως Έλληνες. Βγαίνουμε στους δρόμους, κάνουμε πορείες, διαμαρτυρόμαστε. Και αν είμαστε τυχεροί.. κάτι γίνεται. Τέλος πάντων. Έλληνες είμαστε. Δεν θα βάλουμε ποτέ μυαλό. Και το 2033 πάλι τα ίδια θα κάνουμε.
Ξέρεις, είναι απ'αυτά που αναρωτιέται κανείς αν συνιστούν δείγμα, σύμπτωμα αν θέλεις, ή αιτιακό τμήμα της παθογένειας που δεν θέλει και πολύ για να προσέξεις γύρω σου. Πες το ανοργανωσία, πες το αδυναμία επαρκούς και έγκαιρου σχεδιασμού, πες το ανάδρομο Ερμή στον Κρόνο με σύνοδο Ουρανού -- που δεν ακούγεται καλό αυτό, να μου το θυμηθείς -- αλλά όντως ο χρόνος στην Ελλάδα δεν φαίνεται να περισσεύει, τουτέστιν πάντοτε την τελευταία στιγμή και πάλι αυτή δεν φτάνει. Να θυμήσω τη φάση με τη διανομή των σχολικών εγχειριδίων (έξυπνη λέξη αυτή, διότι, εκτός από βιβλίο, εγχειρίδιο σημαίνει και μαχαίρι, και τώρα ίσως καταλάβουμε γιατί η γνώση μπορεί να συνιστά απειλή για μια φθίνουσα πολιτική αρχή και να καταστεί όπλο στα χέρια του Λαού) όταν μήτε κι αυτή η τελευταία στιγμή ήρκεσε. Φοβούμαι όμως ότι με τη διαπίστωση της "εθνικής ραθυμίας" συχνά παύει και η αναζήτηση βαθύτερων και γι'αυτό ειδικότερων και βασιμότερων αιτιών που να εξηγούν το φαινόμενο. Αν το καλοσκεφτείς, και δεν λέω πως δεν τό 'κανες, είναι μια σχεδόν μεταφυσική εξήγηση, ότι σαν έθνος είμαστε έτσι ή αλλιώς. Νομίζω ότι η πραγματική αιτία βρίσκεται στη δυσλειτουργία των θεσμών, την αλληλοπεριχώρηση των αρμοδιοτήτων τους και τη διάχυση των ορίων. Σε ένα καρυδότσουφλο, κατά το in a nutshell, όταν γίναμε θεσμικά αθεμίστιοι και τίποτε πλέον δεν στέκεται αρκετό για να μας υπενθυμίζει τη θέση μας σ'αυτή την αδηφάγο δίνη της καθημερινότητας, τότε είναι αναμενόμενο σε κάποιο βαθμό ο καθένας μας να ενεργεί όχι συντεταγμένα αλλά χαοτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή