"Εντάξει ρε συ Γεωργία δεν καίγεται και ο κόσμος..."

Πριν λίγο μιλούσα στο msn με την αδελφή μου και μου έλεγε "εντάξει ρε συ Γεωργία δεν καίγεται και ο κόσμος..." τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν ξέρω αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την Μαρία. Η μισή χώρα για να μην πω όλη (εντάξει οι βουλευτές και επιχειρηματίες εξαιρούνται) έχει κατέβει στις πορείες. Εκτεταμένα επεισόδια σημειώθηκαν στο Σύνταγμα νωρίτερα, με τους αστυνομικούς να κάνουν χρήση χημικών  και βομβίδων κρότου λάμψης. Ενώ στη Θεσσαλονίκη, τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα, καθώς όπως έγινε γνωστό, αστυνομικοί μπήκαν στο Εργατικό Κέντρο, στην προσπάθειά τους να συλλάβουν νεαρούς.
Το περιστατικό επιβεβαίωσε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.                                                                                                                                                                          Σαφώς και πέσανε δακρυγόνα έξω από την  Γ. Γ. Μακεδονίας - Θράκης, έπειτα από ρήξη αντικειμένων από ομάδα διαδηλωτών προς τις αστυνομικές δυνάμεις. Νωρίτερα, ομάδα νεαρών επιτέθηκε με μολότοφ σε διμοιρία των ΜΑΤ, που βρισκόταν επί της Ερμού. Από την πλευρά τους οι αστυνομικοί απάντησαν με χρήση χημικών.                                                                                                                            Άγνωστοι, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων πέταξαν πέτρες σε βιτρίνες πολυκαταστημάτων επί της οδού Τσιμισκή. Όποιοι βρεθήκαμε στο κέντρο δεν μπορούσαμε να ανασάνουμε. Και αυτά που παραθέτω είναι απλά μια εικόνα από το τι συμβαίνει και συνεχίζει να συμβαίνει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Περισσότερα από 15.000 άτομα διαδήλωσαν στο κέντρο της πόλης μας (Θεσ/νίκη) σε αντίθεση με τα 120.000 άτομα της Αθήνας. Λογικό αφού στην πόλη μας πάντα "ξυπνάμε" ποιο αργά... Φημολογείται πως ήταν μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών, αυτή στο Σύνταγμα. Το ερώτημα όμως παραμένει. Διαδηλώνουμε για έναν σκοπό. Παραπονιόμαστε για έναν λόγο. Αλλά… μας ακούει άραγε κανείς;                                                                                                                                                                                       Θα αλλάξει κάτι έπειτα από όλο αυτόν τον χαμό, όλο αυτόν τον αγώνα, ή πάλι για ακόμη μια φορά δεν θα γίνει τίποτα; Θα ξεχαστούν όλα όπως ξεχάστηκαν και οι "αγανακτισμένοι"; Η συνέχεια στις οθόνες μας ή στους δρόμους μας καλύτερα.