Επεισοδιακή Πρώτη Μέρα του χρόνου στη Θεσσαλονίκη (2310)

Καταρχήν να ευχηθώ Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος! Κατά δεύτερον, ελπίζω να περάσατε όμορφα, την πρώτη μέρα του 2012.

 Νατάσα Βαινά και η ξινόφατσα μου!

Κάθε πρώτη μέρα του χρόνου, αφού έχεις πάθει έχεις μάθει, αποφεύγω τις εξόδους, για να γλιτώσω το γνωστό στριμωξίδι, που επικρατεί στα bar και μπουζούκια της Θεσσαλονίκης μετά τις 12 που αλλάζει ο χρόνος. Φέτος είπα να κάνω μια αλλαγή και να αφήσω την ζεστασιά του σπιτιού μου και τον Μαζωνάκη να τραγουδάει μόνο του στον Αντ1 και είπα να κάνω την υπέρβαση και να βγω. Να θυμηθώ και λίγο τα νιάτα μου βρε παιδί! Ποτό στο χέρι, γαρίφαλο και σινανάι!

Το ωραιότατο τραπέζι μας

Κλείνω ένα ωραιότατο (ναι καλά) τραπέζι για 7 άτομα στο 2310 (μπουάτ, μπουζούκι κατάσταση στην Α. Σοφίας), πριν έρθουν οι γιορτές και συγκεκριμένα έκανα την κράτηση μου το Σαββατοκύριακο πριν τα Χριστούγεννα, για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα έρθω αντιμέτωπη με παρατράγουδα εκείνη τη μέρα. Ωραία ως εδώ.

 Η υπογράφουσα εκ δεξιών, η Σκονδράνη Μαρία και ο Νίκος Τσιώλης

Αλλάζει η χρονιά στο σπίτι, παραδοσιακά οικογενειακά και αφού έχω σκάσει απ’ το φαΐ και το μελομακάρονο ετοιμάζομαι για να βγω. Έχω συνεννοηθεί και έχω στείλει την παρέα για να κρατήσει το τραπέζι από τις 1:30 και κάπου μεταξύ πούδρας και κραγιόν, μου έρχεται στο κινητό το εξής μήνυμα «καθόμαστε σε ένα σταντ και δεν έχει ούτε σκαμπό για να σταθούμε!». Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι (κατευθείαν) και παίρνω την αδελφή μου απ’ το χέρι γιατί άρχισαν να πέφτουν και οι ατάκες του τύπου «εγώ δεν έρχομαι» και ξεκινάμε να πάμε στο μαγαζί.

Η μουρμούρα…ξεκινάει

 το δώρο....

Φυσικά και δεν γινότανε να φορέσω τις πιτζάμες μου και να κάτσω σπίτι παρέα με τον Μαζωνάκη διότι είχα ξεσηκώσει όλη την παρέα για να πάμε. Κάποιος έπρεπε να βγάλει το φίδι από την τρύπα…. Και έτσι και έγινε. Αλλά την  πρώτη μέρα του χρόνου όλη η Θεσσαλονίκη είναι στο κέντρο και σαφώς μέχρι να πεις 2310, έχεις πέσει πάνω στην απίστευτη κίνηση και περιμένεις. Άρχισε και η μουρμούρα από την οδηγό Σκονδράνη την μεγαλύτερη….ωραία ξεκινήσαμε. Σαφώς και την πήρα πίσω και βγήκαμε στο κέντρο μέσα από κάτι στενά παρακμιακά που τυχαίνει να γνωρίζω, παίρνοντας taxi κάθε μέρα. Σε κάτι χρησίμευσε και αυτό. Φτάνουμε στον προορισμό μας και προκύπτει (εννοείται) νέο πρόβλημα. Το πάρκινγκ. Ωραία. Γυρνάμε καμία 500 φορές το κέντρο ώσπου βρίσκουμε πάνω από την εκκλησία και επιτέλους πάει και αυτός ο καημός. Στο εντωμεταξύ με έχουν πάρει καμία 300 φορές τηλέφωνο οι φίλοι για να δούνε τι θα γίνει με το τραπέζι και που είμαστε τόση ώρα.

Εν τέλει κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο, τρώμε όλο το κρύο (είχε παγωνιά!) και φτάνουμε στις 3:00 στο 2310. Και αρχίζει υπέροχα το βράδυ…Βλέπω το σταντ, που χωρούσε 2 άτομα ακριβώς, άντε 3 και ΒΕΒΑΙΩΣ μου ανέβηκε το αίμα ποιο πάνω από το κεφάλι μου. Και ακόμη ευτυχώς δεν ήρθε και η υπόλοιπη παρέα. Βγαίνω έξω στους υπεύθυνους και αρχίζω…..Άκρη δεν βγήκε εννοείται, τέτοια μέρα τι περιμένεις και που αλλού να πας δηλαδή; ….Το αποτέλεσμα; 8 άτομα, στριμωχτήκαμε σαν τα κρεμμύδια, ο ένας πάνω στον άλλον (ναι μια χαρά τα θυμήθηκα τα νιάτα μου), ήπιαμε ποτά (σαφώς και δεν πήραμε φιάλη(που να την βάζαμε άλλωστε….) και για να ηρεμήσω ήπια τα σφηνάκια από το σεικερ που μας κέρασε η κόρη του ιδιοκτήτη σαν «συγνώμη ρε παιδιά δεν θα ξαναγίνει» και ηρέμησα.

Το ηθικό δίδαγμα

Κατά τις 5 έφυγε η διπλανή παρέα που είχαν πιάσει τα σκαμπό όλου του καταστήματος και μεταφερθήκαμε εκεί. Δηλαδή ξελάφρωσε λίγο το πόδι από το τακούνι όλη τη νύχτα….

 Νατάσα Βαινά και Κατερίνα Αθανασίου

Η ώρα πήγε 7 και δεν πήραμε χαμπάρι. Ήρθανε και άλλοι φίλοι στην πορεία με αποτέλεσμα να κάτσουν αλλού γιατί δεν χωρούσαμε. Ξενέρα σε όλο της το μεγαλείο. Τέλος πάντων, φύγαμε στις 7 το πρωί, με το ηθικό δίδαγμα τις βραδιάς να στροβιλίζει μέσα στο κεφάλι μου όλη την ώρα. Του χρόνου την Πρωτοχρονιά θα κάτσω στο σπίτι μου, θα αγοράσω ποτά και ξηρούς καρπούς, θα πάρω και 2 τράπουλες από το περίπτερο, μια βασιλόπιτα, θα καλέσω την παρέα και στον Εύοσμο θα περάσουμε τέλεια! Α! θα βάλω να ακούμε και τον Μαζωνάκη στον ΑΝΤ1, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…..

 Η υπογράφουσα, Σωκράτης Καλούσιος, Νίκος Τσιώλης, Παυλίνα Νάση

ΥΓ. Αν ισχύει το γνωστό ρητό που λέει ότι, όπως και όπου σε βρει ο νέος χρόνος έτσι θα είσαι και όλη την υπόλοιπη χρονιά, τη βάψαμε. Με τέρμα τα νεύρα και όρθια θα το περάσω το 2012…Άντε βρε, καλή χρονιά!