Όλα καταρέουν σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα. Mουσεία λεηλατούνται, σπίτια πέφτουνε....

Καλησπέρα και πάλι, άλλο ένα βράδυ να αναρωτιόμαστε που πάει και τι κάνει αυτή η μικρή μας χώρα. Μετά την εθνική πινακοθήκη στο στόχαστρο μπήκε το παλαιό αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας. Συγκεκριμένα, δύο άνδρες εισέβαλαν στο μουσείο και υπό την απειλή όπλου ακινητοποίησαν τη φύλακα και στη συνεχεία αφαίρεσαν από τις προθήκες του Μουσείου περίπου 60-65 αντικείμενα και διέφυγαν.
Η αστυνομία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των ληστών. Ολόκληρο μουσείο είχε μόνο μια γυναίκα φύλακα και από εκεί και πέρα ήτανε αφημένο στην τύχη του. Αυτά βλέπουν οι ξένοι και μετά αναρωτιόμαστε γιατί μας κοροϊδεύουν.

 Πάνω στο θέμα των αρχαιοτήτων, άλλο ένα θλιβερό νέο έρχεται για να μας ντροπιάσει για ακόμη μια φορά. Το διατηρητέο, από το 1982 σπίτι του στρατηγού Μακρυγιάννη στο Άργος καταρρέει μέρα με τη μέρα.
Η στέγη του σπιτιού έχει ήδη καταρρεύσει, πόρτες και παράθυρα δεν υπάρχουν και το κτίσμα είναι αφημένο στη φθορά των στοιχείων της φύσης, ενώ έχει μετατραπεί σε στέκι τοξικομανών. Γιατί; Μία δικαστική διαμάχη, μεταξύ του ιδιοκτήτη και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, έχει μπλοκάρει τις όποιες σωστικές παρεμβάσεις, οι οποίες ήδη έχουν καθυστερήσει τραγικά.
Το σπίτι, όπως αναφέρει σε σημείωμά του ο αρχαιολόγος, Στέλιος Λεκάκης, αποτέλεσε κατοικία του στρατηγού Μακρυγιάννη από το 1829 και κατά πάσα πιθανότητα, ο αγωνιστής του 1821 και ιστορικός της ελληνικής επανάστασης, εκεί έγραψε γνωστά «Απομνημονεύματά» του.
Η υπόθεση έχει ήδη απασχολήσει και τη Βουλή τα προηγούμενα χρόνια, αλλά παραμένει άγνωστο γιατί το διατηρητέο κτίσμα παραμένει εγκαταλελειμμένο και υπό κατάρρευση.
Η ιστορία αρχίζει με το διάταγμα χαρακτηρισμού ως ιστορικού, του κέντρου του Άργους το 1982, συμπεριλαμβανομένης της οικίας, στην οποία φαίνεται να έζησε για μικρό διάστημα ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Ο ιδιοκτήτης προσφεύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για ακύρωση του Προεδρικού Διατάγματος, υποστηρίζοντας «πλάνη περί τα πράγματα» και ετοιμορροπία του κτιρίου. Ντροπή είναι δηλαδή. Μιλάμε για τον μεγάλο αγωνιστή Μακρυγιάννη, είναι δυνατόν σε αυτό το κράτος του 2012 να αφήνονται όλα στην τύχη τους; Μετά από κάτι τέτοια πως απαιτούμε να πάρουμε πίσω τα αρχαία μας, αυτά που φυσικά δικαιωματικά μας αξίζουν, αλλά δυστυχώς τέτοια συμβάντα μας τα κρατούν μακριά από αυτήν την κακομοίρα πια χώρα.