Καλησπέρα και πάλι,
Η θερμοκρασία βαράει 30άρια, ψήνουμε αυγό στο κεφάλι μας, πηγαίνουμε στη δουλειά (όσοι έχουμε ακόμη, τουλάχιστον), ενώ οι υπόλοιποι, καθόμαστε στο σπίτι... γιατί δεν έχουμε λεφτά για βενζίνη.
Μιλούσα με κάτι φίλους προχθές και αναπολούσαμε την εποχή
που δουλεύαμε όλοι και στα ρεπό μας τρέχαμε στις χλιδάτες παραλίες της Χαλκιδικής.
Με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες επί πληρωμή, με τον φραπέ
στα 6 ευρώ και το κλαμπ σάντουιτς στα 15 ευρώ, την μουσική στη διαπασών και τα τίγκα
στο αντηλιακό γυμνασμένα κορμιά σε πρώτη θέα.
Θυμάμαι το βράδυ που τελείωνε το "πανηγύρι" φεύγαμε όλοι τύφλα και με 50 -το λιγότερο- ευρώ ελαφρύτεροι. Τότε δεν μας ενδιέφερε και πολύ…ούτε το 50αρικο, ούτε το κεφάλι καζάνι από τα mojitos.
Περάσανε όμως τα χρόνια, η υγιεινή διατροφή ήρθε στο προσκήνιο και μαζί της έφερε και την οικονομική κρίση. Κάποιοι χάσαμε τις δουλειές μας, κάποιοι παντρευτήκαμε, άλλοι κάναμε οικογένεια.
Ξαφνικά τα beach bar της Χαλκιδικής δεν μας φαίνονται και τόσο δελεαστικά.
Τα κορμιά που περπατούσαν καμαρωτά-καμαρωτά, έχουν μεταμορφωθεί σε ψώνια τρίτης κατηγορίας που ούτε ένα νεύμα δεν ρίχνουν στα άμοιρα αγοράκια/κοριτσάκια που κοιτούν λιγούρικα, τα μαγιό έχουν μείνει μισά, το φραπέ μας φαίνεται ακριβό στα 6 ευρώ και θεωρούμε απαράδεκτο πλέον να πληρώνουμε ξαπλώστρες και ομπρέλες, τις οποίες μάλιστα έχουμε κάνει και κράτηση παρακαλώ….Ήμαρτον κύριε! Κράτηση για να κάτσεις σε ξαπλώστρα στην παραλία! Προσωπικά τα έχω βαρεθεί όλα αυτά.
Και τις κρατήσεις τους και τα κομμωτήρια και το μακιγιάζ των κοριτσιών για ένα μπάνιο στη θάλασσα, τους επιδειξίες κατά παραγγελία όμορφους, τίγκα στο λάδι μαυρίσματος και επιτέλους πια βαρέθηκα να δίνω τα 100ρικα εκεί που δεν αξίζει.
Τι κάνουμε λοιπόν φέτος; Προτιμάμε ήσυχες, χαλαρές παραλίες με normal κόσμο, παίρνουμε την ομπρελίτσα μας στον ώμο και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό (υγιεινή διατροφή είπαμε) και αράζουμε στις απάτητες και πεντακάθαρες παραλίες της Χαλκιδικής (στην συγκεκριμένη περίπτωση) και καθόμαστε εκεί μέχρι να βαρεθούμε. Τώρα αν μετά θέλουμε και το ποτό μας, μαζεύουμε την παρέα και πάμε να τα πιούμε στο κοντινότερο beach bar….Διαλέξτε!
Θυμάμαι το βράδυ που τελείωνε το "πανηγύρι" φεύγαμε όλοι τύφλα και με 50 -το λιγότερο- ευρώ ελαφρύτεροι. Τότε δεν μας ενδιέφερε και πολύ…ούτε το 50αρικο, ούτε το κεφάλι καζάνι από τα mojitos.
Περάσανε όμως τα χρόνια, η υγιεινή διατροφή ήρθε στο προσκήνιο και μαζί της έφερε και την οικονομική κρίση. Κάποιοι χάσαμε τις δουλειές μας, κάποιοι παντρευτήκαμε, άλλοι κάναμε οικογένεια.
Ξαφνικά τα beach bar της Χαλκιδικής δεν μας φαίνονται και τόσο δελεαστικά.
Τα κορμιά που περπατούσαν καμαρωτά-καμαρωτά, έχουν μεταμορφωθεί σε ψώνια τρίτης κατηγορίας που ούτε ένα νεύμα δεν ρίχνουν στα άμοιρα αγοράκια/κοριτσάκια που κοιτούν λιγούρικα, τα μαγιό έχουν μείνει μισά, το φραπέ μας φαίνεται ακριβό στα 6 ευρώ και θεωρούμε απαράδεκτο πλέον να πληρώνουμε ξαπλώστρες και ομπρέλες, τις οποίες μάλιστα έχουμε κάνει και κράτηση παρακαλώ….Ήμαρτον κύριε! Κράτηση για να κάτσεις σε ξαπλώστρα στην παραλία! Προσωπικά τα έχω βαρεθεί όλα αυτά.
Και τις κρατήσεις τους και τα κομμωτήρια και το μακιγιάζ των κοριτσιών για ένα μπάνιο στη θάλασσα, τους επιδειξίες κατά παραγγελία όμορφους, τίγκα στο λάδι μαυρίσματος και επιτέλους πια βαρέθηκα να δίνω τα 100ρικα εκεί που δεν αξίζει.
Τι κάνουμε λοιπόν φέτος; Προτιμάμε ήσυχες, χαλαρές παραλίες με normal κόσμο, παίρνουμε την ομπρελίτσα μας στον ώμο και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό (υγιεινή διατροφή είπαμε) και αράζουμε στις απάτητες και πεντακάθαρες παραλίες της Χαλκιδικής (στην συγκεκριμένη περίπτωση) και καθόμαστε εκεί μέχρι να βαρεθούμε. Τώρα αν μετά θέλουμε και το ποτό μας, μαζεύουμε την παρέα και πάμε να τα πιούμε στο κοντινότερο beach bar….Διαλέξτε!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου