Καλησπέρα και πάλι,
Αυτές οι μέρες είχανε λίγο από όλα. Πολύ φαΐ, ποτό, ξενύχτι,
χορό, τρέλα, ρύζι, κουφέτο, συγκίνηση κ.α. Όλα μέσα σε μια εβδομάδα.
Σαφώς και όλοι έχουμε πάει σε γάμους και βαφτίσια. Χαρούμενα
event που
είναι μέσα στην καθημερινότητα μας. Προσωπικά, ποτέ δεν ήμουν fan του γάμου.
Πάντα τον έβρισκα σαν ένα γεγονός που πρέπει να γίνει και πρέπει να παραστούμε
όλοι φίλοι συγγενείς και γνωστοί. Ώσπου ήρθε ο γάμος της Ζωής και του
Παναγιώτη. Και τα ανέτρεψε όλα.
Τελικά κακά τα ψέματα. Όταν παντρεύεται ένα κοντινό σου
πρόσωπο και στη συγκεκριμένη περίπτωση μια φίλη από το σχολείο, όλη η
διαδικασία του γάμου δεν φαίνεται βαρετή και καταναγκαστική αλλά όμορφη, ευχάριστη
και πάνω από όλα συγκινητική. Καλή ώρα, με μια φίλη φορέσαμε και ψεύτικη βλεφαρίδα
στο γάμο και από την συγκίνηση τις ψάχναμε …στο τέλος (που είναι καλέ η βλεφαρίδαααααα;;;;;;;;;;;;),
Το pro-bachelor
Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Κυριακή, όπου η νύφη-Ζωή είχε την πρόταση να
πάμε για ένα μπάνιο στη θάλασσα, (καθώς έβραζε ο τόπος) και γιατί όχι να
ξεκινήσουμε και το γλέντι του γάμου, που θα γινόταν το Σάββατο, από την
Κυριακή. Τι το ήθελε; H οργανώτρια γάμων και φίλη μας Κατερίνα ενθουσιάστηκε με την
ιδέα και μόνο τον barman δεν στόλισε στο beach bar στη Χαλκιδική! Τι στην ομπρέλα κρέμασε
λευκές κορδέλες, τι τούλια έβαλε στις ξαπλώστρες, λουλούδια στα χέρια μας, κέικ
με γέμιση και άσπρο γλάσσο (τέλεια παρεμπιπτόντως), βάζο με κουφέτα και
μπεζέδες ( «για να κερνάμε τον κόσμο βρε κουτό!) δεν λέγετε! Είχαμε γενικότερα
ένα ευχάριστο κλίμα.
Σαφώς και περάσαμε υπέροχα καθώς έπειτα από τα μπάνια μας
στην παραλία, κατά τις 7 ανεβήκαμε στο bar όπου τύχαινε να έχει live ελληνική
μουσική και σε συνδυασμό με άφθονο ποτό και φαί (νωρίτερα) μόνο την καραγκούνα
δεν χορέψαμε!
Η ημέρα έληξε με κλάματα χαράς, την υπογράφουσα «κόκαλο» από
τα σφηνάκια και τις άλλες δύο φίλες να τραγουδούν τα τραγούδια του γάμου μέχρι
το σπίτι!
Το κρεβάτι
Μετά το μικρό μας γλέντι στη Χαλκιδική την Κυριακή, την
Τετάρτη ήρθε το παραδοσιακό «κρεβάτι». Το έθιμο αυτό (κρεβάτι), γίνεται στο
μελλοντικό σπίτι του ζευγαριού και λαμβάνει χώρο στο κρεβάτι του ζευγαριού
φυσικά, με τις ελεύθερες φίλες της νύφης να στρώνουν τα καινούργια σεντόνια και
γενικότερα στρωσίδια της νύφης και την πεθερά της να τα ξεστρώνει (3 φορές στον
παρόν γάμο!) και με τα κορίτσια να το στρώνουν πάλι από την αρχή μέχρι να
αρέσει στην πεθερά (και καλά) το στρώσιμο και να το αφήσει. Έπειτα στο κρεβάτι
ανεβαίνουν παιδάκια που συμβολίζουν τους καλούς απογόνους για το ζευγάρι και
τέλος πετάμε ρύζι και χρήματα για το καλό και για να «ριζώσουν».
Ξεκινήσαμε από το πατρικό σπίτι της νύφης στον Εύοσμο, με τα
στρωσίδια (σεντόνια, πάπλωμα κλπ) με κατεύθυνση τον Λαγκαδά όπου βρίσκεται το
σπίτι του ζευγαριού. Στρώσαμε το κρεβάτι με γέλια, κλάματα (έλεος Έρμο! Είχες
πλαντάξει λέμε!),πόζες για φωτογραφίες και έπειτα, μετά το έθιμο, το ρίξαμε στο
χορό (αγαπημένη μας συνήθεια αυτές τις μέρες) αφού είχαμε φάει και πιει
προηγουμένως. Από την κ. Έφη (μαμά Ζωής) δεν την γλυτώνεις, δεν πας πουθενά αν δεν φας και πιεις
για 5 άτομα! Νόμος σου λέω!
Η βραδιά ήταν αξέχαστη. Η Ζωίτσα ήταν μια κούκλα, σαν
μπαλαρίνα μέσα στο ροζ φόρεμα της και μ ένα χαμόγελο μόνιμα στα χείλη όπου σε
έκανε να αναπολείς πως αυτό το πιτσιρίκι που καθότανε στο πίσω θρανίο και
χόρευε στο Μέγαρο Μουσικής της ελεύθερες ώρες της, ξαφνικά έγινε ολόκληρη
γυναίκα και μας άφησε εμάς της εργένισσες για να σύρει πρώτη τον χορό του Ησαΐα
με τον άντρα της ζωής της, τον Παναγιώτη.
Το bachelor
Ίσως η πιο επεισοδιακή βραδιά της εβδομάδας. Ξεκινήσαμε από
ένα bar του λιμανιού και καταλήξαμε στα μπουζούκια στο…αεροδρόμιο!
Αυτή τη φορά ήμασταν όλες. Κι όταν λέω όλες εννοώ ΟΛΕΣ. Δέκα
κορίτσια, το λύκειο των Ελληνίδων! Η Ζωή για άλλη μια φορά έκλεψε την παράσταση
με το υπέροχο μακρύ τιγρέ φόρεμα της και την ατημέλητη ξανθιά πλεξούδα στα
μαλλιά, μας έφερε πάλι δάκρυα χαράς στα μάτια. Εκεί που καθόμασταν στο bar, ξαφνικά έρχεται η
πληροφορία ότι σε λιγότερο από μια ώρα στο πίσω στάντ από εμάς θα ερχόντουσαν
οι Duran Duran!
Ναι, το γνωστό συγκρότημα…H σελεμπριτοβραδυά μας μόλις άρχισε! Μόνο τον Θεό δεν
συναντήσαμε το βράδυ εκείνο!
Φυσικά η Ζωή κατέληξε να πίνει σφηνάκια με το συγκρότημα και
τον τραγουδιστή του συγκροτήματος στο τέλος της βραδιάς να της εύχεται «η ώρα η
καλή!»
Αφού ήπιαμε τα σφηνάκια και τα ποτά μας στο συγκεκριμένο
μαγαζί και χορέψαμε στους ρυθμούς των Duran Duran αποφασίσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο και συγκεκριμένα στα
μπουζούκια. Εκεί επιδοθήκαμε στο αγαπημένο σπορ των ημερών…τον χορό φυσικά!
Μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες χορεύαμε σαν τις τρελές ώσπου ήρθε ο Ν.Βέρτης! να
μας πει ένα τραγουδάκι! Ναι βεβαίως ακούσαμε και λίγο Βέρτη γιατί ο Καλλίδης-
Αργυρός- Καλλή δεν μας έφταναν, έπρεπε να ακούσουμε και το «Αστέρι».
Το πρωί γυρίσαμε σπίτι καθώς την επόμενη μέρα θα ερχότανε το
«νυφικό» στο σπίτι της νύφης και έπρεπε σύμφωνα με το έθιμο, οι ελεύθερες να το
χορέψουμε. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στο συγκεκριμένοo event καθώς
δούλευα έως αργά.
Ο γάμος
Το Σάββατο ήρθε και μαζί του έφερε και τον γάμο. Το μεσημέρι
βρεθήκαμε οι φιλενάδες, με προορισμό το σπίτι της νύφης για να την ετοιμάσουμε.
Ντύσαμε τη Ζωίτσα με ένα ανάγλυφο νυφικό φόρεμα με ανοιχτή πλάτη που αγκάλιαζε
όμορφα το σώμα της με μια θαλασσί κορδέλα στη μέση, τραγουδώντας και κλαίγοντας
(ναι, ναι η Κατερίνα και η Κωνσταντίνα πάλι κλαίγανε, Ζωή!) και όταν το
πανέμορφο κορίτσι μας ήταν έτοιμο, έγραψε τα ονόματα μας στο μπλε-θαλασσί
γοβάκι της (το θέμα του γάμου ήταν όλο θαλασσί), βγήκε τις ανάλογες φωτογραφίες
και κατέβηκε κάτω με τη συνοδεία της οικογένειας της και των υπολοίπων
καλεσμένων για να χορέψει και να πάει στην εκκλησία (δίπλα στο σπίτι) για να
παντρευτεί τον Παναγιώτη της.
Φυσικά και χορέψαμε
τα γνωστά άσματα (να ζήσει η νύφη και ο γαμπρός κλπ) και πήγαμε στην εκκλησία να
παραδώσουμε το κορίτσι. Το εκκλησάκι ήταν μια όαση ανάμεσα στα τσιμέντα αυτής
της πόλης. Με δέντρα, θαμνάκια, παγκάκια σε ένα στολισμένο εύθυμα σκηνικό να
δίνει χρώμα στην ομορφότερη ημέρα του Παναγιώτη και της Ζωής.
Το ζευγάρι προέβη σε μια έξυπνη κίνηση για να γλιτώσει την
ταλαιπωρία τη δική του και των καλεσμένων του. Παρακάλεσε τον (ατέλειωτο) κόσμο
να μην τους ευχηθεί- χαιρετήσει στην εκκλησία αλλά στο γλέντι. Τέλεια. Αμέσως-
αμέσως γλυτώσαμε την απίστευτη ουρά των κλασικών γάμων και κατευθυνθήκαμε προς
το κέντρο.
Να σημειωθεί πως στο γάμο, εκτός από τις κλασικές
μπομπονιέρες, η Ζωίτσα είχε ετοιμάσει έναν πάπυρο (μας τον μοίραζαν στην
είσοδο), με όλες τις ερμηνείες του γάμου. Δηλαδή τι σημαίνουν τα στέφανα, τα
κουφέτα σ’ ένα γάμο κλπ.
Το γλέντι
Φυσικά γάμος χωρίς γλέντι δεν γίνεται και εμείς στον
συγκεκριμένο, πήγαμε στον Αγ. Αθανάσιο σ ένα ανοιχτό υπαίθριο χώρο ντυμένο στα άσπρα.
Καθίσαμε στο τραπέζι μας όλη η τρελοπαρέα και περιμέναμε το ζευγάρι.
Γύρω στις 11, μπήκαν οι νεόνυμφοι στο κέντρο, επάνω σε μια Harley (πώρωση του Παναγιώτη)
και μας χόρεψαν ένα υπέροχο τύπου tango. Η βραδιά κύλισε με χορό, κουβέντα, πιοτό και γέλιο.
Στα highlights της βραδιάς, ο χορός έκπληξη της νύφης και των φιλενάδων της
σε χορογραφία της ίδιας της Ζωής, υπό τους ήχους του τραγουδιού «All the single ladies» της Beyonce. Απλά το κοινό, παραληρούσε!
Εμείς στο τραπέζι μας για ακόμη μια φορά φάγαμε τον …αχλέωρα….Δηλαδή
Ζωή ειλικρινά δεν έχω φάει πιο πολύ σε γάμο! Ήταν τέλεια όμως όλα. Η ποιότητα
του φαγητού και η εξυπηρέτηση του προσωπικού ήταν άψογη. Το κερασάκι στην τούρτα
ήταν το παγωτό μηχανής και οι λουκουμάδες (χώρια η γαμήλια τούρτα παγωτό). Έφυγα
από τον γάμο 3 κιλά
βαρύτερη…
Όλα ήταν υπέροχα. Το διαλύσαμε τις πρώτες πρωινές ώρες, με
μια γλυκιά μελαγχολία να πλανιέται στον αέρα. Ναι είναι γεγονός πια. Παιδιά, σας
ευχαριστούμε για τον υπέροχο γάμο σας.
Ζωή και Παναγιώτη σας εύχομαι τα καλύτερα.
Άντε βρε και στα δικά σας οι ελεύθεροι!
ΥΓ. Τα κουφέτα του γάμου ήταν ένα όνειρο (με γεύση σοκολάτα-βατόμουρο
κ.α. τέτοια θεσπέσια), ο στολισμός ονειρεμένος και οι μπομπονιέρες ένας γλυκός φάκελος
με μια θαλασσί κορδέλα περασμένη γύρω του. Αν αναζητάτε και εσείς κάτι τόσο όμορφο
και μοναδικό απευθυνθείτε στην Κατερίνα http://www.madewithlove.gr/
και στο τηλ. 6948586401.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου