Γιατί κάθε Χριστούγεννα πρέπει να χαιρόμαστε..και άλλες απορίες περί γιορτών και πανηγυριών

Κάθε χρόνο τα ίδια. Τεράστια δέντρα στολίζονται, λαμπάκια ανάβουν από το πουθενά και σε άσχετα σημεία, πλαστικές και ξύλινες φάτνες προβάλουν σε κάθε πλατεία και δρόμο, υποτιθέμενες χαρούμενες φάτσες, αναγκαστικές ευχές και μια γλυκερή και ευχάριστη ατμόσφαιρα πλανιέται στον αέρα.

Εν έτη 2012 αναρωτιέμαι τι γιορτάζουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.
Το γεγονός ότι γεννήθηκε ο Ιησούς δεν νομίζω να ενδιαφέρει και κανέναν στις μέρες μας (εκτός από τις μαμάδες και γιαγιάδες μας). Επιπλέον το παίζουμε και χαρούμενοι αυτές τις μέρες και χωρίσ λόγο. Μάλλον πιστεύω γιατί  έτσι μας έχουν μάθει ή γιατί θέλουμε τις 2 εβδομάδες χαράς μας κάθε χρόνο για να ξεδώσουμε λίγο και επιπλέον στολίζουμε και ένα έρμο δέντρο έτσι «για το καλό».

Προσωπικά ποτέ δεν μου άρεσαν οι γιορτές. 

Συγκεκριμένα με τα Χριστούγεννα η ξενέρα μου χτύπησε την πόρτα σε πολύ μικρή ηλικία όταν έμαθα ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Μεγάλη απογοήτευση. Χάλασε όλη η μαγεία. Γονείς κάνουν κάθε χρόνο δώρα στα μικρά τους. Ε και;

Γενικότερα όλων των ειδών οι γιορτές με εκνευρίζουν  και με μελαγχολούν. Γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Την πρωτοχρονιά. Τα γενέθλια μας(τι χαρά, μεγάλωσα ένα ακόμη χρόνο!), τη γιορτή μας(ε, και;) το Πάσχα (βρήκα κι άλλο λόγο μελαγχολίας, δεν μας φταίνε τα χάλια μας…) και ούτω καθεξής.

Επίσης οι γιορτές είναι άλλος ένας λόγος καταναλωτικής μανίας. Είναι για να βγεις, να κάνεις κατανάλωση στα μπαρ, να ξοδέψεις μια περιουσία για χριστουγεννιάτικα είδη (για να κινηθεί και η αγορά) και αν τα οικονομικά σου τώρα με την κρίση δεν σηκώνουν κραιπάλες και δώρα μια λύση είναι να πας σε ένα φιλικό σπίτι και να πιεις τα ποτά των φίλων σου. Πάλι ευτυχισμένος θα νιώσεις!

Το ερώτημα παραμένει. Γιατί κάθε χρονιά μας αρέσει να γιορτάζουμε και να χαιρόμαστε χωρίς λόγο και αιτία; Και γιατί να στολίζουμε όλο τον κόσμο με λαμπάκια αμφιβόλου ποιότητας και αιτίας; Μήπως για να γεμίσουμε το συναισθηματικό μας κενό;

Όλων των ειδών οι γιορτές με μελαγχολούν. Κάθε χρόνο δουλεύω πάντα στις γιορτές και βρίσκομαι πάντοτε με τα λάθος άτομα. Αφεντικά, συναδέλφους κλπ. Δεν γιορτάζω γιορτές, γενέθλια και άλλα συναφή καθώς επίσης με μελαγχολούν.

Και στην τελική αν θέλω να χαρώ, θα χαρώ με αληθινά πράγματα και όχι με γιορτές και πανηγύρια που μας επιβάλουν να είμαστε χαρούμενοι. Ε, μα πια κάθε χρόνο!