Πόσα ακόμη
ντοκιμαντέρ χρειάζεται η τεράστια και αχανής ήπειρος που λέγετε Αφρική, πόσα ακόμη
φλας και πόσες ανθρωπιστικές βοήθειες θα χρειαστεί αυτή που καθημερινά σβήνει
μέσα στις στάχτες της;
Για πιο λόγο οι
Ευρωπαίοι και Δυτικοί γενικότερα, προσπαθούν να εξιλεωθούν πηγαίνοντας κατά καιρούς σε διάφορες περιοχές
της μαύρης ηπείρου;
Ερωτώ με αφορμή
το τελευταίο ντοκιμαντέρ του κ. Αντώνη Κανάκη. Τα ερωτήματα πολλά και δυστυχώς
αναπάντητα. Γιατί στάλθηκε αυτός και όχι ένας έγκυρος δημοσιογράφος ή έστω
κάποιος άνθρωπος που να γνωρίζει τα εκεί προβλήματα και να μπορεί να σταθεί στο
ύψος των περιστάσεων χωρίς να προβάλει τον εαυτό του;
Από εμάς για εμάς...
To πρόβλημα με
την Αφρική όμως βρίσκεται σε εμάς τους δυτικούς που συνεχίζουμε να κάνουμε
φιλανθρωπίες και όχι σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν καθημερινά μέσα στη
φτώχεια τους.
Είχα διαβάσει
παλιότερα κάποιες έρευνες και κείμενα σχετικά με το πρόβλημα της Αφρικής. Τότε
τα κείμενα αυτά υποστήριζαν πως πρέπει ο υπόλοιπος κόσμος αν θέλει πραγματικά
να βοηθήσει την αχανή αυτή ήπειρο και τις χώρες της που υποφέρουν πραγματικά, θα πρέπει να σταματήσει να στέλνει χρήματα και να ξεκινήσει να στηρίζει την αγορά και το εμπόριο
αυτών των ανθρώπων.
Προκύπτει κι άλλο ερώτημα. Η πραγματική
βοήθεια θα ήταν τελικά αν έμπαιναν στην παραγωγή οι άνθρωποι αυτοί με ότι έχουν
να προσφέρουν φυσικά στον υπόλοιπο κόσμο, για να πατήσουν επιτέλους τα πόδια
τους γερά στη γη και να δημιουργηθούν από τις στάχτες τους ή να συνεχίσουμε να
τους παρέχουμε χρήματα και ντοκιμαντέρ όπως κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια και το
αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο;
Καλό και το
ντοκιμαντέρ, καθώς γίνεται αποκλειστικά
από εμάς για εμάς. Για να μας ενημερώσει για την εκεί κατάσταση. Αλλά
είναι χρήσιμο όταν δεν γίνεται για
λόγους προβολής και τηλεθέασης προσώπων και καταστάσεων. Φτάνουν πια οι εικόνες από μικρά παιδάκια υποσιτισμένα που χαίρονται μόλις τους χαρίσεις κάτι. Τα παιδιά αυτά είναι το μέλλον αυτής της χώρας. Απαιτούν σεβασμό. Και όχι το αξεσουάρ του εκάστοτε εκατομμυριούχου σταρ και σελέμπριτι που έχει κατέβει εκεί για να αποδείξει σε εμάς τους υπόλοιπους ότι είναι καλός και φιλάνθρωπος...
Όπως και στην περίπτωση
της Ινδίας. Το τελευταίο διάστημα πολλές περιπτώσεις βιασμών από εκεί, έχουνε κάνει
το γύρο του κόσμου. Αποτέλεσμα; Όλος ο πλανήτης να κοιτά συγκλονισμένος. Αλλά πέρα από αυτό και την
δημιουργία μερικών νέων οργανισμών βοήθειας, δεν έγινε τίποτε άλλο. Κορίτσια συνεχίζουν
να βιάζονται καθημερινά και η κυβέρνηση εκεί δεν παίρνει μέτρα σχετικα΄με το πρόβλημα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Αφρική.
Όταν το ντοκιμαντέρ
γίνεται για να δοθεί πραγματικά μια λύση στο πρόβλημα προκειμένου να κινηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός για μια
πραγματική βοήθεια και ανάταση της οικονομίας εκεί είναι χρήσιμο και δίνει όντως μια
πραγματική βοήθεια για λύση στο πρόβλημα.
Λύση σημαίνει λοιπόν... Να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ενισχυθεί η οικονομία, να
παταχθεί η διαθφορά και επιτέλους η Αφρική να κοιτάξει κατάματα το μέλλον μες τα
μάτια. Το μέλλον που τις αξίζει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου