Διαλέγουμε την μοναξιά μας τελικά ή μας διαλέγει αυτή; Επιλέγουμε να βρισκόμαστε μέσα σε μια σχέση πηγαίνοντας παθητικά με σημαία μας την συνήθεια; Διαλέγουμε για χρόνια την μοναξιά μας και τα εφήμερα βράδια; Χωρίζουμε γιατί βαριόμαστε ή γιατί επιτέλους θέλουμε την ελευθερία μας;
Οι παραπάνω σκέψεις με πιάσανε παρακολουθώντας χθες τα χαράματα ένα film στο διαδίκτυο που ανέλυε με δραματικό τρόπο της προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Γιατί απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλο; Είναι η ανάγκη της μοναξιάς μετά από ένα μεγάλο διάστημα μαζί;
Διαπιστώνουμε πως κουραστήκαμε απλά να αγαπάμε και θέλουμε να νιώσουμε ελεύθεροι; Τι μας ωθεί και έχουμε τριπλασιάσει τα διαζύγια; Γιατί θέλουμε άλλους ανθρώπους, άλλες παραστάσεις και σε κάποιες περιπτώσεις προτιμάμε την μοναξιά μας από το μαζί; Γιατί τα παρατάμε πια όλα με το καλημέρα σας; Γιατί καταλήξαμε να βαριόμαστε ο ένας τον άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα και με την πρώτη ευκολία να τα σπάμε και να τα διαλύουμε όλα; Γιατί δεν κρατάμε τους γάμους και τις σχέσεις μας όπως τον παλιό καλό καιρό; Γιατί δεν μένουμε να παλέψουμε; Κουραζόμαστε εύκολα και διώχνουμε την αγάπη μακρυά προτιμώντας να ξαναερωτευτούμε απ την αρχή ή να μείνουμε μόνοι για να σκεφτούμε τον εαυτό μας. Τι μας συμβαίνει επιτέλους; Μάλλον είμαστε άνθρωποι. That's all.
Αποχαιρετισμός στα όπλα
Όταν κάτι όμορφο τελειώνει, για τον α ή β λόγο, στην αρχή δεν θέλουμε να μιλάμε γι αυτό, φορτώνουμε τύψεις και ενοχές τον εαυτό μας του τύπου φταίω εγώ , τι συνέβη, ώσπου ξημερώνει μια μέρα και ξεκινάμε να αγαπάμε την μοναξιά μας. Συχνά τώρα τελευταία αναρωτιέμαι που πάει η αγάπη όταν χάνεται...
Διαπιστώνουμε πως κουραστήκαμε απλά να αγαπάμε και θέλουμε να νιώσουμε ελεύθεροι; Τι μας ωθεί και έχουμε τριπλασιάσει τα διαζύγια; Γιατί θέλουμε άλλους ανθρώπους, άλλες παραστάσεις και σε κάποιες περιπτώσεις προτιμάμε την μοναξιά μας από το μαζί; Γιατί τα παρατάμε πια όλα με το καλημέρα σας; Γιατί καταλήξαμε να βαριόμαστε ο ένας τον άλλο τόσο εύκολα και γρήγορα και με την πρώτη ευκολία να τα σπάμε και να τα διαλύουμε όλα; Γιατί δεν κρατάμε τους γάμους και τις σχέσεις μας όπως τον παλιό καλό καιρό; Γιατί δεν μένουμε να παλέψουμε; Κουραζόμαστε εύκολα και διώχνουμε την αγάπη μακρυά προτιμώντας να ξαναερωτευτούμε απ την αρχή ή να μείνουμε μόνοι για να σκεφτούμε τον εαυτό μας. Τι μας συμβαίνει επιτέλους; Μάλλον είμαστε άνθρωποι. That's all.
Αποχαιρετισμός στα όπλα
Όταν κάτι όμορφο τελειώνει, για τον α ή β λόγο, στην αρχή δεν θέλουμε να μιλάμε γι αυτό, φορτώνουμε τύψεις και ενοχές τον εαυτό μας του τύπου φταίω εγώ , τι συνέβη, ώσπου ξημερώνει μια μέρα και ξεκινάμε να αγαπάμε την μοναξιά μας. Συχνά τώρα τελευταία αναρωτιέμαι που πάει η αγάπη όταν χάνεται...
Που Παει η αγάπη όταν χάνεται ?.....μάλλον πουθενά...γιατί δεν χάνεται η ίδια αλλά η έννοια της όπως την γνωρίζαμε μέχρι τότε....μέχρι την στιγμή που το μυαλό φεύγει, απομακρυνεται κ πλάθει ιστορίες που μέσα σ' αυτές ζει όμορφα κ ιδανικα.....μα η Ζωή η ίδια δεν είναι ιδανική.......γιατί να είναι η αγάπη???.....δε χάνεται η αγάπη.....οι σκέψεις μας χάνονται........
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοούμε λέγοντας αγαπώ ; Ίσως την Αλφαβήτα, γιατί η λέξη, ξεκινάει από το γράμμα Άλφα και τελειώνει στο Ωμέγα. Ξεκινάει με κάτι και τελειώνει με κάτι. Τι γίνονται όμως τα υπόλοιπα γράμματα που περικλείονται από το Α και το Ω που αν τα ενώσεις, μεταξύ τους δημιουργούνε τις λέξεις, την αληθινή Αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφή