Το θέμα είναι τα μυαλά μας και όχι η Χρυσή Αυγή

Λόγω των γεγονότων των τελευταίων ημερών (δολοφονία του Π. Φύσσα, πορείες κλπ.) ακύρωσα όσα κείμενα ήθελα να γράψω σε αυτό το blog. Θεώρησα χαζό και ανόητο να γράφω για άσχετα θέματα ενώ ένα παιδί 34 χρονών σκοτωνόταν την ίδια ώρα για τελείως παράλογους λόγους στην Ελλάδα του 2013. Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει η χρονιά και η χώρα; Εδώ σε πιο πολιτισμένες χώρες από την δική μας συμβαίνουν αντίστοιχα παράλογα, κατά πόσο στη δική μας που είναι και...πως είναι.

Για το συγκεκριμένο γεγονός δεν ήθελα να σχολιάσω το οτιδήποτε, καθώς οι απόψεις μου είναι γνωστές μέσω του μικρού αυτού blog, για το ρατσισμό και τη βία.
Είμαι εντελώς κατά σε οποιαδήποτε μορφή. Από όπου κι αν προέρχεται, είναι ασυγχώρητη και απαράδεκτη. Κρατήθηκα και είπα δεν θα γράψω, ακόμη και όταν ήρθε το πρωτοσέλιδο του κ. Θέμου Αναστασιάδη μέσα στα μούτρα μας, («Πρώτο Θέμα») καρφωμένο στα περίπτερα μας. Εξοργίστηκα, καθώς θεώρησα πως μια μορφή βίας είναι και αυτό. Παίζοντας με τις λέξεις και θέλοντας να «αφυπνίσει» συνειδήσεις και να πουλήσει και φύλλα, ας μη γελιόμαστε, κρέμασε κυριολεκτικά το κορμί του Π. Φύσσα την ώρα που ξεψυχούσε. Τι παραπάνω να προσθέσω σε αυτό; Ντροπή να πω; Περιττό. Και είπα να σχολιάσω καθώς το ποτήρι ξεχείλισε και συνεχίζει να ξεχειλίζει μέσα από τα δελτία ειδήσεων των 8 κάθε βράδυ. 

Νομίζω πως το ζήτημα με τη βία, δεν έχει να κάνει τελικά με τις ιδεολογίες και τα κόμματα που τις σπέρνουν αλλά με τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι αυτός που επιλέγει τι θα πιστέψει και τι θα ασπαστεί σαν ιδεολογία του. Τι θα ανεβάσει και τι θα κατεβάσει. Ξαφνικά τα φόρτωσαν όλα στην Χρυσή Αυγή.  Η Χ.Α. όπλισε το χέρι του δολοφόνου ή ο ίδιος επέλεξε τη Χ.Α. για να οπλίσει το χέρι του;

Ποιός τελικά φταίει; 

Σαν δικηγόρος του διαβόλου έρχομαι για άλλη μια φορά και ρωτώ. Φταίει η Χ.Α. για τον θάνατο του άτυχου 34χρονου, ή φταίμε εμείς οι απολίτιστοι και άχρηστοι άνθρωποι αυτής της χώρας που αφήσαμε την Χρυσή Αυγή και κάθε Χρυσή Αυγή και την επιτρέψαμε να μπει στο σπίτι μας και να οπλίσει το χέρι μας; Τώρα ξαφνικά ξύπνησαν όλοι και φταίει η Χ.Α.; Όταν έξω από την πόρτα μας ξυλοκοπούσαν και μαχαίρωναν αλλοδαπούς και άκουγα με αγανάκτηση τα γνωστά «καλά τους κάνανε», τότε τι γινότανε; Τίποτα. Τώρα ξαφνικά όλους τους έπιασε ο καημός και βγήκαμε και τα σπα΄σαμε όλα στους δρόμους; Που ένας «δικός μας» έπεσε;  

Ποιος την ψήφισε;

Δυστυχώς με λύπη διαπιστώνω πως την Χ.Α. εμείς την ανεβάσαμε. Οι απλοί και αγανακτισμένοι πολίτες. Η Χ.Α. μπορεί όντως κάποια στιγμή να σβήσει από το προσκήνιο και το εύχομαι αυτό και ίσως και να ψηφιστεί από τους 300 και σαν παράνομο κόμμα. Το θέμα όμως δυστυχώς δεν είναι η Χ.Α. και η κάθε Χ.Α. και ούτε πως θα την αφανίσουμε  από τον χάρτη. Το θέμα είναι οι άνθρωποι. Εμείς, πως θα αποβάλουμε το μίσος μας και την ατέλειωτη βία σε βάρος των συνανθρώπων μας. Ελλήνων και μη.

Το ερώτημα είναι ποιος έφερε αυτό το κόμμα μέσα στη Βουλή των Ελλήνων. Η οικονομική κρίση, που έκανε τα πάντα πιο δύσκολα και ξύπνησε κοιμισμένες συνειδήσεις και άνοιξε την πόρτα σε τέτοιες ακραίες ιδεολογίες και απόψεις; Μήπως πριν την κρίση αυτά τα μυαλά κρύβονταν στην ψεύτικη ευμάρεια που μας είχε κατακλύσει και κυριεύσει ολόκληρους;

Πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τολμούν να λένε «καλά τον έκανες τον αλλοδαπό» αλλά όταν έρχεται η σειρά τους φοβούνται, πως όλοι αυτοί που ψήφισαν Χ.Α. και πιστεύουν ορισμένοι από αυτούς σε αυτές τις ανόητες θα τις χαρακτηρίσω ιδεολογίες, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση, (δεν τις πιστεύουν όλοι να σας θυμίσω, γιατί υπάρχουν και οι «για να τιμωρήσω το κράτος και τον Βενιζέλο –Σαμαρά ψήφισα Χ.Α.»), πως αυτοί όλοι που θέλουν πίσω τα απολυταρχικά καθεστώτα και πιστεύουν πως ο στρατός θα τα έβαζε όλα σε μια τάξη, πως όλους αυτούς θα τους αλλάξουμε τα μυαλά; Σας ρωτώ. Με λύπη μου πιστεύω πως αν το συγκεκριμένο κόμμα εξαλειφθεί κάποιο άλλο αντίστοιχο θα ξεφυτρώσει και θα πάρει τη θέση του. 

Το θέμα τελικά, δεν είναι τα κόμματα, το θέμα είναι τα μυαλά που κουβαλάμε. Έπρεπε να έρθει ένα μαχαίρι στην καρδιά ενός 34χρονουΈλληνα για να καταλάβουμε πως το μίσος και ο ρατσισμός κυριαρχούν στις καρδιές μας; Πρέπει πάντα να γίνεται το κακό για να μάθουμε και να δούμε το καλό; Το θέμα δεν είναι το κόμμα αυτό το συγκεκριμένο που όλοι κατηγορούμε (και ψάχνουμε κάποιον να δικάσουμε), το θέμα είναι το μυαλό μας και οι απόψεις μας. Αυτές πρέπει να αλλάξουμε και να αναθεωρήσουμε. Και αν το καταφέρουμε αυτό, τότε κόμματα με ιδεολογίες και απόψεις σαν το παραπάνω θα σβήσουν από τον πολιτικό χάρτη και όχι μόνο.