Είναι η γνώση δύναμη;

Η μικρή Μαλάλα πολέμησε και νίκησε. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, θα τα καταφέρουν;

Με αφορμή την υποψηφιότητα για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης της δεκαεξάχρονης  Μαλάλα, σκέφτηκα πως ένα κείμενο για τη γνώση σήμερα θα ήταν οκ. Την ίδια ώρα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας υποφέρουν και τονίζουν πως απειλούνται με κλείσιμο στο πλαίσιο της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων τους που προτείνει το κράτος και σκέφτομαι και γράφω πως είναι δυνατόν εν έτη 2013 σε μια χώρα σαν τη δική μας με απίστευτη ιστορία γνώσης και μόρφωσης, η παιδεία και η γνώση να

παραγκωνίζονται.
Τώρα θα μου πεις η μικρή Μαλάλα Γιουσαφζάι ακριβώς επειδή ήθελε να μάθει γράμματα εν έτη 2013 σε μια μουσουλμανική χώρα, κατάληξε θύμα της κατάστασης που υπάρχει εκεί, καθώς γυρνώντας από το σχολείο της, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από ένοπλους Ταλιμπάν, στην κοιλάδα Σουάτ....Τι να λέμε τώρα...

Ναι αλλά και πάλι. Εδώ είναι Ελλάδα. Δεν είναι Σουάτ. Τα δυο αυτά θέματα,  έχουν ένα κοινό. Την παιδεία και τη γνώση. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο θέλουν να μας τη στερήσουν. Και γιατί. Θέλουν τελικά να γίνουμε όλοι πρόβατα και έρμαια των αποφάσεων τους; Και ποιοι είναι αυτοί (και στις δυο περιπτώσεις) που αποφασίζουν για εμάς;

Τότε, όλοι καταδίκασαν την ειδεχθή πράξη των Ταλιμπάν, ενώ προσεύχονταν για τη Μαλάλα. Η έφηβη σήμερα, έχει αναχθεί σε πρότυπο για τη νέα γενιά της χώρας της. Έχει κερδίσει ήδη τη μάχη και για τη ζωή της και για τη μόρφωση της.

Το σχολείο είναι το πρώτο μικρό σκαλοπάτι

Δεν θα  μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς να γνωρίζω γραφή και ανάγνωση. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μην μπορώ να διαβάσω τα τόσα υπέροχα που μου έχουν προσφέρει βιβλία και βιβλία όλα αυτά τα χρόνια (και μιλάμε για πολλά χρόνια διαβάσματος...όχι αστεία). Όλη η γνώση αυτή (και δεν αναφέρομαι στη δική μου) είναι απέραντη και ξεκινά από την γραφή και την ανάγνωση. Έπειτα ο καθένας επιλέγει πως θα εξελιχτεί. Και σαφώς το σχολείο είναι το πρώτο μικρό σκαλοπάτι. Είναι η βάση μας. Από εκεί και πέρα ο καθένας επιλέγει με τι θα πορευτεί.

Η Γιουσαφζάι έγινε γνωστή όταν το 2009, σε ιστολόγιο της ηλεκτρονικής διεύθυνσης του BBC, κατήγγειλε τις ωμότητες των Ταλιμπάν στην περιοχή Σουάτ του βορειοδυτικού Πακιστάν.

Η ιστορία της νεαρής Μαλάλα κυκλοφορεί πλέον σε βιβλίο που έγραψε η ίδια, όπου περιγράφει και τη δολοφονική επίθεση που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή εξαιτίας της στάσης της κατά των Ταλιμπάν.

Η Γιουσαφζάι σήμερα μένει στη Βρετανία και φοιτά σε σχολείο εκεί από τον Μάρτιο. «Ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ σ’ ένα νέο πολιτισμό και η μητέρα μου ακόμη περισσότερο. Ουδέποτε είχα δει γυναίκες τόσο ελεύθερες, να πηγαίνουν στην αγορά χωρίς τη συνοδεία του πατέρα ή του αδελφού τους» είπε.

Η έφηβη σχεδιάζει το μέλλον της και εκφράζει την επιθυμία να ασχοληθεί με την πολιτική ενεργά, ώστε, όπως είπε χαρακτηριστικά, «να αλλάξει το μέλλον της χώρας της» και να κάνει την εκπαίδευση υποχρεωτική. «Ελπίζω να έρθει η μέρα που οι Πακιστανές θα έχουν δικαιώματα, που θα υπάρχει ειρήνη και κάθε κορίτσι και αγόρι θα πηγαίνουν σχολείο», πρόσθεσε.

Δυστυχώς όμως στην κοιλάδα Σουάτ, μέχρι το 2009, οι Ταλιμπάν είχαν απαγορεύσει στα κορίτσια να πηγαίνουν σχολείο, ενώ είχαν δημιουργήσει ακόμα και ένα (δικό τους) παράλληλο δικαστικό σύστημα. Στις αρχές του ίδιου έτους, η τότε 11χρονη Μαλάλα, η οποία ζούσε στην περιοχή, άρχισε να περιγράφει λεπτομερώς στο μπλοκ της στο BBC, τις θηριωδίες τις οποίες αντιμετώπιζαν καθημερινά οι γυναίκες της κοιλάδας Σουάτ. Η έφηβη πολέμησε για το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Και νίκησε.

 Άραγε τα ελληνικά πανεπιστήμια θα νικήσουν;