Ταλαιπωρημένος Θεσσαλονικιός: ΟΑΣΘ, ΤΡΑΜ, ΜΕΤΡΟ, ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΣΤΟ ΘΕΡΜΑΙΚΟ κ.α.

Νομίζω πως μια νέα κατηγορία-project θα δημιουργήσω εδώ σε αυτό το μικρό blog. Την κατηγορία του ταλαιπωρημένου Θεσσαλονικιού.

Τι εννοώ; Μιλώ φυσικά για την απαράδεκτη κατάσταση στο κέντρο της πόλης που επικρατεί καθημερινά. Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο, η καθημερινή μου ταλαιπωρία όπου κάθε μεσημέρι που ξεκινώ για να πάω στη δουλειά μου από τον Εύοσμο στη Μοναστηρίου, μια απόσταση που με το αυτοκίνητο είναι 10 λεπτά δρόμος, εγώ το κάνω σε 1 ώρα και βάλε λόγω της μοναδικής συγκοινωνίας στην πόλη τον ΟΑΣΘ.
Μέχρι να πάω, έχω κουραστεί ήδη! Δυστυχώς όντας το μόνο μέσο μαζικής μεταφοράς στη Θεσσαλονίκη του 2014 που θέλει να λέγεται και ευρωπαϊκή πόλη τρομάρα της, η κάθοδος προς την πόλη είναι τραγική. Ούτε μετρό ούτε τραμ ούτε τίποτα. Μόνο ένας ΟΑΣΘ υπάρχει και εκείνος με λεωφορεία από την εποχή της Βουγιουκλάκη! Με τα ταμεία του άδεια και με ένα διαλυμένο κράτος -χορηγό που χρωστά στον οργανισμό το ιλιγγιώδες ποσό που αγγίζει τα 116 εκατομμύρια και δεν προβλέπεται όπως πάμε να τα πάρει άμεσα. Το ποσό αυτό έχει προκύψει από μια μεσαιωνική σύμβαση που έχει υπογράψει με το κράτος ο ΟΑΣΘ, με αποτέλεσμα ο Οργανισμός να μην έχει χρήματα για να προχωρήσει τη λειτουργία του καθώς εξαρτάται από το κράτος και σχεδόν κάθε μήνα λόγω του χρέους αυτού ξεμένει από λεφτά και απειλεί με τράβηγμα του χειρόφρενου, στην περίπτωση που δεν πάρει ένα ποσό της τάξης των 10 εκατ. από το κράτος,  σχεδόν κάθε μήνα που περνά. 

Μετρό. Άλλο σήριαλ κι αυτό. Ξεκίνησε καλά, αλλά στην πορεία μας τα χάλασαν τα αρχαία. Είναι δυνατόν να σχεδιάζεις μετρό στην Ελλάδα και να μην συμπεριλαμβάνει η μελέτη σου για αυτό, αρχαία που τυχόν θα βρεις στο δρόμο σου; Δηλαδή στην Ελλάδα βρίσκεσαι όχι στη Σουηδία! Και δυστυχώς ή ευτυχώς αυτά ήρθαν στο δρόμο σου και όπως ξέρουμε όλοι οιΈλληνες πως η Θεσσαλονίκη από κάτω είναι γεμάτη αρχαία (μόνοι οι υπεύθυνοι του μετρό δεν το γνώριζαν μάλλον αυτό), και έχουμε φτάσει σήμερα πια σε ένα αδιέξοδο και πλέον μιλάμε για ολοκληρωμένο τελειωμένο έργο το 2020! Ο καθένας λέει τη γνώμη του. Όλοι έχουν άποψη. Ο Μπουτάρης κάνει προσφυγές, το ΚΑΣ βγάζει αποφάσεις, η Αττικό Μετρό κατηγορεί τον Μπουτάρη, η Κοινοπραξία στέρεψε από λεφτά, το κράτος πάει τα ζώα μου αργά, χωρίς να παίρνει μια απόφαση και οι Θεσσαλονικείς συνεχίζουν να περιμένουν το μετρό-γεφύρι της Άρτας, με την καθημερινή ταλαιπωρία να συνεχίζεται.

Τραμ. Άλλο και τούτο πάλι. Μια φορά και έναν καιρό η Θεσσαλονίκη είχε τραμ. Χαίρω πολύ.  Για λόγους της εποχής, που εδώ τώρα σε αυτό το κείμενο δεν είναι της παρούσης, ξηλώθηκε από την πόλη. Ο Μπουτάρης πέταξε αυτό το φρούτο (το τραμ), μέσα από ένα δέντρο του μυαλού του και το έφερε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Τραμ στη Θεσσαλονίκη, γιατί όχι; Και άντε τώρα ξανά από την αρχή συζητήσεις για τραμ.

Υποθαλάσσια και καραβάκια. Το συγκεκριμένο το συζητάμε από εποχή Ψωμιάδη ακόμη και ακόμη και σήμερα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός. Εδώ ένα μετρό δεν μπορούνε να φτιάξουν που είναι και στην ξηρά, θα περάσουν τώρα και στη θάλασσα...Ασχολίαστο τελείως... Όσον αφορά τα καραβάκια, το συγκεκριμένο project  θα ξεκινήσει λένε, πιλοτικά από την Περιφέρεια τους επόμενους μήνες, για να δούμε πως θα πάει, είπαν οι υπεύθυνοι.

Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Πορείες, εκθέσεις(Agrotica κλπ), κάνοντας καλό στην πόλη, δημιουργούν παράλληλα κακό κλείνοντας τους λιγοστούς δρόμους του κέντρου, δημιουργώντας πρόβλημα σε εμάς τους υπόλοιπους που θέλουμε να κάνουμε τη δουλειά μας, καθημερινά. Και φυσικα΄έιμαι υπέρ σε όλες τις εκθέσεις, δρώμενα, πορείες που γίνονται στην πόλη αλλά ταυτόχρονα γίνομαι έξαλλη με όλη την καθημερινή μου ταλαιπωρία. Χάλια κοινώς. Τώρα και με την διάλυση της δημοτικής αστυνομίας όλοι έχουν αποθρασυνθεί τελείως. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα, διπλά και τριπλά παντού, οδηγοί να τρέχουν σαν τρελοί στο κέντρο, να περνάνε κόκκινα φανάρια, πεζοί σε παράκρουση και ούτω καθεξής. Λύση δεν έρχεται από πουθενά. Μόνο κουβέντες σε συνέδρια και αίθουσες συνεδριάσεων. Επιτέλους πότε θα πάψουν οι κουβέντες για να δούμε πράξεις; Ως τότε η ταλαιπωρία του Θεσσαλονικιού συνεχίζεται. Αναμείνατε στο...λεωφορείο σας για την επόμενη στάση.