Αφορμή γι αυτό το κείμενο στάθηκε μια φράση
της μητέρας μου σήμερα το πρωί. «Και τώρα πάλι ποιον θα ψηφίσουμε»;
Όλοι οι γνωστοί και φίλοι μας κατεβαίνουν στις
εκλογές. Ο τόπος έχει γεμίσει ψηφοδέλτια και κάρτες. Από τους τοίχους, τις
καφετέριες, τα mail box, το σπίτι μας και στη μέση ...εμείς. Οι ψηφοφόροι. Οι οποίοι είμαστε
λιγότεροι από τους υποψήφιους. Τα ψηφοδέλτια τεράστια. Φιρμάνια ολόκληρα! Οι υποψήφιοι
χάνονται μέσα σε αυτά.
Συνεπώς τι κάνουμε; Ψηφίζουμε σύμφωνα με την
ιδεολογία μας; Ψηφίζουμε τον φίλο και γνωστό μας; Ψηφίζουμε τον γείτονα; Δεν
ψηφίζουμε κανέναν;
Προσωπικά θεωρώ πως στις δημοτικές εκλογές δεν
πρέπει να ψηφίζουμε παρατάξεις αλλά
ανθρώπους. Ανθρώπους που νομίζουμε εμείς, πως θα προσφέρουν στην πόλη μας. Την
πόλη του καθενός. Τι έκανε η προηγούμενη παράταξη; Πρόσφερε κάτι στο δήμο και στην πόλη μας; Ναι. Άρα θα την ψηφίσω.
Δεν πρόσφερε; Λυπάμαι πολύ, ο επόμενος παρακαλώ.
Τελικά νομίζω πως η ιδεολογία μας έφαγε σε
αυτή τη χώρα. Τόσα χρόνια ψηφίζουμε ιδεολογία και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Και
σαν Θεσσαλονίκη και σαν Ελλάδα. Νομίζω πως σε αυτές τις δημοτικές εκλογές
πρέπει να αφήσουμε τα κέντρα, τις δεξιές, τις αριστερές παρατάξεις και να
ψηφίσουμε τον άνθρωπο που κατεβαίνει στις εκλογές αυτές και θέλει να προσφέρει
στην πόλη του. Όχι απαραίτητα τον γνωστό μας και τον φίλο μας, αλλά αυτόν που
θεωρούμε ικανό και άξιο να υποστηρίξει την πόλη και να προσφέρει εκεί που χρειάζεται.
Εσείς τι λέτε;
ΥΓ. Μην ξεχάσετε φυσικά και το άτυπο δημοψήφισμα για το νερό. Την ΕΥΑΘ. Ψηφίζουμε για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου