Τουρίστας στην πόλη μου: Μουσείο κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Περπατώντας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το προηγούμενο Σάββατο, διαπίστωσα ότι το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ορισμένοι από εμάς (και εγώ μέσα σε αυτούς!).

Τα τσιμέντα βράζουν, η πόλη αδειάζει, ο κόσμος τρέχει στις παραλίες και όσοι μένουν πίσω το παίζουν τουρίστες στην πόλη τους!

Και κάπως έτσι η περιπλάνηση συνεχίζεται. Την Κυριακή που μας πέρασε εκτός από τις εκλογές ήταν και η διεθνής ημέρα των μουσείων. Όλα τα μουσεία της χώρας ήταν δωρεάν. Σαφώς και εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και πήγα στο μουσείο Κινηματογράφου, στο λιμάνι. Το συγκεκριμένο το είχα και μεγάλο καημό να το επισκεφτώ καθώς τα ωράρια μας είναι αντίθετα. Όταν αυτό είναι ανοιχτό εγώ δουλεύω κλπ. κλπ.

Μπαίνοντας στο μουσείο, σε συνεπαίρνει καταρχήν η ατμόσφαιρα. Σαν το σινεμά. Σκοτεινή αίθουσα με φως μόνο επάνω στα εκθέματα. Μπαίνουμε σε μια μεγάλη και κεντρική αίθουσα όπου τριγύρω περιβάλλεται από μικρά δωμάτια επίσης με εκθέματα. Στην κεντρική αίθουσα βλέπουμε κάμερες, μπομπίνες, μια γραφομηχανή και ανάμεσα τους μια τεράστια αφίσα της Ζωής Λάσκαρη από τις ταινίες του ‘60 προφανώς με μπικίνι και λάγνο βλέμμα. Προχωρώντας προς τα μέσα και ξεκινώντας να εξερευνούμε τα δωματιάκια, βλέπουμε και διαβάζουμε την ιστορία του κινηματογράφου στην Ελλάδα, μέσα από λέξεις και εκθέματα.

Κουστούμια, αντικείμενα του cinema όπως μια ραπτομηχανή, βραβεία φεστιβάλ και άλλα, μας εξιστορούν την ιστορία του κινηματογράφου από το 1900 μέχρι και σήμερα, στην Ελλάδα, σεμνά και λιτά.

Μου άρεσαν πολύ τα βραβεία κινηματογράφου που υπάρχουν στο μουσείο, όπως από το φεστιβάλ της Βενετίας, ο δικός μας «Χρυσός Αλέξανδρος» και άλλα. Επίσης ορισμένα κουστούμια από ταινίες, βρίσκει ο επισκέπτης στο μουσείο, όπου είναι πολύ ενδιαφέροντα. Της Αλίκης, της Τζένης, της Μελίνας, του Αλέκου. Αλλά δεν γνωρίζω αν είναι τα αυθεντικά. Επιπλέον οι κινηματογραφικές κάμερες και συγκεκριμένα η ελληνικής κατασκευής τεράστια κάμερα όπου βρίσκεται στην κεντρική αίθουσα του μουσείου, θεωρώ πως είναι από τα πιο σημαντικά εκθέματα.

Επίσης το προσωπικό του μουσείου είναι πολύ ευγενικό και με χαμόγελο πάντα έτοιμο να σε εξυπηρετήσει.

Στα πλην του μουσείου, η έλλειψη gift shop (είμαι ερωτευμένη με αυτά!), το μέγεθος του μουσείου όπου είναι πολύ μικρό, σε σύγκριση με αντίστοιχα μουσεία του εξωτερικού, τα λίγα εκθέματα, περίμενα αφθονία εκθεμάτων στο συγκεκριμένο μουσείο και όχι αυτό το λίγο που είδα καθώς αν αναλογιστεί κανείς τις ελληνικές ταινίες από το 1900 μέχρι σήμερα το μουσείο έπρεπε να είναι τεράστιο και τέλος αυτό που με έθλιψε περισσότερο, ήταν η αίσθηση εγκατάλειψης που ένιωσα σε αυτό. Μηχανές αυτόματης πώλησης που δεν λειτουργούσαν, κλειστοί χώροι, άδειοι χώροι όπου θα μπορούσαν να τους εκμεταλλευτούν κατά κάποιο τρόπο όπως με περισσότερα εκθέματα για παράδειγμα, λίγος κόσμος...Δεν ξέρω ίσως να έφταιγε και η μέρα που πήγα να το επισκεφτώ. Κυριακή των εκλογών, αλλά θεωρώ πως είναι κρίμα για ένα τέτοιο μουσείο να δίνεται αυτή η εντύπωση στον επισκέπτη.

Και η περιπλάνηση συνεχίζεται...

Η διεύθυνση του Μουσείου είναι:

Λιμάνι — Αποθήκη Α'

Τ.Θ. 10024, Τ.Κ. 541 10, Θεσσαλονίκη

Για περισσότερες πληροφορίες  στο τηλέφωνο 2310 508398.