Βλέποντας χθες το βράδυ, το τελευταίο
επεισόδιο της διάσημης πια τηλεοπτικής σειράς Game of Thrones, στην τελευταία σκηνή του
επεισοδίου μου ήρθε να πετάξω τον υπολογιστή από το μπαλκόνι, λόγω της αηδιαστικής
βίας που περιείχε η σκηνή αυτή. Μια λέξη μόνο είπα «ε αι στο δ.....»!
Και
έπειτα από αυτό το σκηνικό, ξεκίνησα πάλι να αναρωτιέμαι. Χρειαζόμαστε τόση βια
στην τηλεόραση του 2014; Γιατί μας σερβίρουν τόση βια καθημερινά μέσα από την μικρή κυρίως αλλά και
μεγάλη οθόνη; Είναι απαραίτητο; Βια που αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Βια που σε κάνει να μην ξέρεις
πια τι να κάνεις. Να γελάσεις ή να κλάψεις. Τόση βια που στο τέλος σε
μπερδεύει. Ειλικρινά αυτό που είδα χθες το βράδυ μου προκάλεσε αυτά τα
συναισθήματα. Τόσο splatter, όπου δεν ξέρεις πια τι να το κάνεις.
Γιατί μας σερβίρουν τόση βια; Δεν μας φτάνει
όλη αυτή η βια που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας; Στις ζωές μας; Στις ειδήσεις
των 8; Σε όλη
τη γη; Πρέπει να το βλέπουμε και στην τηλεόραση; Και μάλιστα σε τόσο σκληρή
μορφή; Τι θέλει να μας πει ο ποιητής; Να βγούμε όλοι στους δρόμους με ένα
μαχαίρι και να ξεκινήσουμε να αλληλοσφαζόμαστε και να σπάμε ο ένας το κεφάλι
του άλλου; Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα τελικά; Να καταλήξουμε να πιστεύουμε
πως η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα; Να βγω στον δρόμο και να σφάξω κανέναν
άσχετο και μετά να πάω στο διπλανό μπαρ σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να πιω
μια μπύρα;;
Ή τελικά το νόημα είναι να μας κάνουν όλους βόδια,
τόσο πολύ έτσι ώστε το splatter και η υπερβολική βία δίπλα μας, στο σπίτι του γείτονα, στο πεζοδρόμιο, να
μην μας επηρεάζει καθόλου και να τα αντιμετωπίζουμε όλα σαν normal καταστάσεις;
Καταστάσεις “ε, σιγά και τι έγινε”;
Μήπως όλη αυτή η βια πρέπει να μας προκαλεί
γέλιο; Ο πρωταγωνιστής αποκεφαλίζει την γκόμενα του καρέ-καρέ και εμείς πρέπει
να γελάμε σαν να βλέπουμε τον Bέγγο;
Τώρα θα μου πείτε, εντάξει τώρα μήπως είσαι
λίγο υπερβολική; Όχι δεν είμαι, καθώς παρακολουθώ και τώρα (αλλά και στο παρελθόν)
πολλές ξένες σειρές (όποτε μπορώ
τουλάχιστον) και παρατηρώ τη διαφορά μεταξύ των σημερινών σειρών της τηλεόρασης
και των παλιότερων. Οι σημερινές είναι βουτηγμένες στο αίμα σε αντίθεση με τις
παλαιότερες. Αίμα, βιασμοί, νεκρές γυναίκες, κομμένοι λαιμοί, σπαθιά, όπλα και
η λίστα δεν έχει τέλος.
Τελικά ίσως αυτό να είναι το νόημα. Να τα
βλέπουμε όλα και να τα αντιμετωπίζουμε με μια μεγάλη απάθεια. Ανάμεσα σε τόνους
από αίμα να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν αυτό που βλέπουμε είναι ωραίο και
άξιο θαυμασμού ή είναι κακό και κατακριτέο.
Είναι όλα ένα αστείο ή μια τρομερή κατάσταση
που χρειάζεται επειγόντως αλλαγή; Νομίζω πως το Game Of Thrones μόλις έχασε
έναν πιστό φαν του. Σας αφήνω. Πάω να δω Mad Men…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου