Κριτική Spectre: Ένας μάλλον βαρετός James Bond...

Κάθε φορά που μια ταινία James Bond βγαίνει στους κινηματογράφους, το φανατικό κοινό του σπεύδει να την απολαύσει έπειτα από αναμονή 2 χρόνων.

Η προηγούμενη ταινία με πρωταγωνιστή τον Daniel Graig και σκηνοθέτη τον Sam Mendes, Skyfall ήταν εκπληκτική και ικανοποίησε το κοινό της.

Η νέα ταινία Spectre του 007 που παίζεται από χθες στους κινηματογράφους ίσως δεν άξιζε την τόση προσμονή τελικά.

Βλέπουμε στη νέα ταινία έναν Bond που στηρίζει τα κλισέ που ο ίδιος ο Mendes τα είχε αποκληρώσει στον προηγούμενο 007 κερδίζοντας τον θαυμασμό του κοινού καθώς όλα αυτά εν έτη 2015 ήταν και είναι ξεπερασμένα. Στο νέο Bond τα επαναφέρει και ξενερώνει το κοινό που έχτισε στην προηγούμενη ταινία.

Ο 007 ξαναπίνει το ποτό του shaken not stirred, τα Tom Ford κουστούμια του δεν τσαλακώνονται ούτε ακόμη και όταν τον δέρνουν αλύπητα, δεν ματώνει, δεν πληγώνεται, δεν νοιώθει. Ένας σούπερ ήρωας που αγγίζει τα όρια του απίστευτου.

Επιπλέον ο Daniel Graig δεν πολυμιλάει στην ταινία, λέει τα βασικά και απλώς παλεύει όλη την ώρα σε μάχες σώμα με σώμα που δεν προλαβαίνει το μάτι να τις παρακολουθήσει και σώζει της ζωές των δυο bond girl που πέφτουν στην αγκαλιά του με το...καλημέρα σας.

Monica Belluci

The Ladies...
Η Monica Belluci εμφανίζεται σε δυο σκηνές της ταινίας και είναι απλώς ο...εαυτός της. Αισθησιακή, όμορφη στα 50 της, σίγουρη για τον εαυτό της μέσα στο μαύρο δαντελένιο φόρεμα της παίζει την χήρα Λουσία που χρειάζεται να σωθεί από τα στιβαρά μπράτσα του James. Κλασικά πράγματα...

Έπειτα έρχεται το δεύτερο bond girl Léa Seydoux με εντελώς διαφορετικό στυλ και αέρα από αυτόν της Monica, θυμίζει λίγο Pussy Galore, με έναν δυναμισμό και με μια δόση αθωότητας που θέλει και αυτή λίγο...σώσιμο από τον 007. Γυναίκες δυναμικές αλλά και ευάλωτες. Και οι δυο ανταποκρίθηκαν ιδανικά στους ρόλους τους.

Στον αντίποδα του Bond έχουμε τον κακό Christoph Waltz, που το σενάριο τον θέλει στον ρόλο του super κακού αλλά δυστυχώς όσες προσπάθειες και να καταβάλλει ο κατά τ’ άλλα εκπληκτικός ηθοποιός που τον έχουμε δει να ερμηνεύει μοναδικά ρόλους σε αξιόλογες ταινίες, το σενάριο δεν τον βοηθά.

D. Graig & C. Waltz

Εκεί που περιμένεις με αγωνία κάτι να γίνει και να στριμώξει τον Bond όπως έκανε στο Skyfall ο εκπληκτικός Javier Bardem, ο Waltz απλώς παρατηρεί τι θα κάνει ο 007 και απλά ακολουθεί. Ένας αδύναμος ρόλος που απλώς βρίσκεται εκεί για να «κοντράρει» λίγο τον διάσημο πράκτορα.

Στην ταινία υπάρχουν και πολλές γκρίζες σκηνές. Δεν έχουν λόγο ύπαρξης, δεν κολλάνε στο σενάριο και απλώς δημιουργούν «κοιλιά» σε αυτό. Είναι σαν κάποιος να ξέχασε να τις κόψει στο μοντάζ.
Στα συν οι ερμηνείες των συμπρωταγωνιστών του Graig, όπως ο Ralph Fiennes που αποκαλύπτει το πραγματικό όνομα του Μ, ο Ben Whishaw στον αναβαθμισμένο ρόλο του Q,, προσθέτει τα λίγα αλλά εκπληκτικά «παιχνίδια» του πράκτορα φέρνοντας μαζί του και το αγαπημένο όχημα του Bond, που θα το δείτε στην οθόνη. H Naomie Harris συνεχίζει στον ρόλο της Moneypenny και εμφανίζεται και αυτή περισσότερο σε σύγκριση με άλλες ταινίες της σειράς.

D.Graig & Ben Whishaw

Στα 148 λεπτά που διαρκεί η ταινία, τα σκηνικά, οι τοποθεσίες, τα κουστούμια και τα γκάτζετ είναι εκπληκτικά. Δυστυχώς όμως μόνο αυτά.

Το σενάριο χωλαίνει και είχε πολλές τρύπες. Δεν βοηθά τους ήρωες με αποτέλεσμα να βλέπουμε αδύναμους χαρακτήρες και έναν πρωταγωνιστή ψεύτικο. Οι κακοί είναι κάτι τύποι που βρίσκονται εκεί μόνο για να μην βαριέται ο διάσημος ήρωας και όλα έχουν καταντήσει κουστούμια και σκηνικά.

Το τραγούδι τον τίτλων ερμηνεύει ο Sam Smith λέγεται Writing's On The Wall και επίσης δεν ανταποκρίνεται στις ταινίες James Bond. Είναι ένα κομμάτι της εποχής. «Της σειράς» όπως θα λέγαμε...

M.Belluci & D.Graig

Από μια ταινία 007 έχεις υψηλές προσδοκίες. Περιμένεις 2 χρόνια για να την απολαύσεις. Δεν θέλεις να δεις έναν πρωταγωνιστή super ήρωα. Αν ήθελες έβλεπες και ταινίες της Marvel όχι του Bond.

O 007 γύρισε στις παλιές old fashion συνήθειες του που έχουν κουράσει πια το κοινό.
Η ανθρώπινη πλευρά του έχει για ακόμη μια φορά χαθεί μέσα σε σκληρές εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπο του Graig, καθόλου λόγια και μάχες που κερδίζει πάντοτε χωρίς να τραυματιστεί πουθενά αν και του ρίχνουν από παντού. Ράμπο βλέπεις, όχι Bond!

We expected more from you Mr. Bond, όπως θα έλεγαν και οι φίλοι του οι Άγγλοι...

Φωτογραφίες: Jonathan Olley/Metro-Goldwyn-Meyer,

Francois Duhamel/Metro-Goldwyn-Meyer, Google.
Soundtrack: