Με σκληρές εικόνες σε βάζει στο δικό του σενάριο από την αρχή και σε μπάζει στη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα. Χωρίς φτιασίδια και πολλές πολλές φανφάρες. Μια Αθήνα όμορφη και ταυτόχρονα άσχημη. Άνθρωποι από καλή πάστα, άνθρωποι που ξεκίνησαν σωστά και κάπου στην πορεία κάνανε λάθος, άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας.
Ένας Παπακαλιάτης που αγαπά την Αθήνα και τις γειτονιές της και τις δείχνει με κάθε ευκαιρία σερβιρισμένες με όμορφες μουσικές.
Αυτή τη φορά στο πλάνο πρόσθεσε και καλούς ηθοποιούς όπως τον βραβευμένο με Όσκαρ J.K. Simmons και τη δική μας βραβευμένη με Όσκαρ της καρδιάς μας Μαρία Καβογιάννη. Μικρές ιστορίες δεμένες μεταξύ τους με κέντρο την ελληνική οικογένεια και την καθημερινότητα της Ελλάδας του 2015 . Κεντρικό θέμα ο έρωτας. Όπως σε όλες σχεδόν τις δουλειές του διάσημου σκηνοθέτη. Ο έρωτας σε όλες τις ηλικίες και σε αντίξοα ζευγάρια.
Ένας έρωτας μεταξύ δυο νέων, ενός παράνομου μετανάστη από την Συρία και μιας Αθηναίας. Δυο νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να βιώσουν την αποπνικτική αλήθεια γύρω τους ανάμεσα στον φασισμό της κοινωνίας και στη φτώχεια της καθημερινότητας. Μην μπορώντας φυσικά ο ένας μακριά από τον άλλο.
Οι δυο νέοι ηθοποιοί η Νίκη Βακάλη που παρουσιάζεται ως η νέα μούσα του Παπακαλιάτη και ο Tawfeek Barhom είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους.
Ο αξέχαστος Μηνάς Χατζησάββας που μας άφησε τόσο αναπάντεχα, σε αυτήν την τελευταία του ερμηνεία αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Εκπληκτικός όπως πάντα σε πείθει γι' αυτό που βιώνει και γίνετε χάρη στο σκηνοθέτη του.
Η Μαρία Καβογιάννη παίζει την κλασική Ελληνίδα νοικοκυρά που παράτησε την προσωπική της εξέλιξη, παντρεύτηκε νέα και ζει πια για τα δυο της παιδιά. Όταν ο έρωτας της χτυπάει την πόρτα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην καθημερινότητα που έμαθε τόσα χρόνια και στη νέα προοπτική ζωής που ανοίγεται μπροστά της. Τι θα επιλέξει; Θα το δείτε στην ταινία.
Τον λιγοστό χρόνο που παίζει είναι η γνωστή κωμική Καβογιάννη που όλοι ξέρουμε. Η ίδια κωμική τηλεοπτική ηθοποιός αλλά αυτή τη φορά μέσα σ’ ένα κυκεώνα θλίψης και συναισθημάτων να την πνίγουν, προσπαθώντας να της βγάλουν μέσα στην κωμωδία της ζωής την θλιμμένη και πικρή πλευρά της. Ο JK Simmons με ένα βλέμμα λέει αυτά που θέλει να πει. Δεν χρειάζεται να μιλά στην ταινία. Το γαλάζιο βλέμμα του και οι εκφράσεις του τα λένε όλα. Καλή πάστα ηθοποιού. Επιπλέον κρατά και τον ρόλο του αφηγητή της ταινίας. Μιάμιση ώρα ξεκινώντας και τελειώνοντας με την βελούδινη φωνή του.
Η Andrea Osvalt στέκεται σωστά στον ρόλο της ψυχρής Βορειοευρωπαίας που έρχεται στην χώρα μας για να ξεδιαλύνει και απολύσει ταυτόχρονα υπαλλήλους μιας μεγάλης φίρμας που θέλει να την εξαγοράσει μια επίσης μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού. Θα μπορούσε να αποδώσει και καλύτερα.
Ο ίδιος ο Παπακαλιάτης πρέπει να σταματήσει επιτέλους να παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες του και να αφοσιωθεί στη σκηνοθεσία. Σαν ηθοποιός παίζει συνεχώς τον ίδιο χαρακτήρα, έναν άντρα που έχει προβλήματα είτε αισθηματικής είτε οικονομικής φύσης, κάνει sex πάντα με την ωραιότερη γυναίκα της ταινίας και πάντα παίρνει το happy end του. Επιτέλους φτάνει. Ας κάτσει καλύτερα μόνο στην καρέκλα του σκηνοθέτη γιατί έχει αποδείξει πως τα πηγαίνει πολύ καλύτερα.
Η ταινία σαν σύνολο είναι ευχάριστη. Σας την προτείνω. Για όσους έχουν δει την προηγούμενη δουλειά του σκηνοθέτη, το Αν, το Ένας άλλος κόσμος θα τους φανεί αριστούργημα. Δεν κλέβει σκηνές από άλλες ταινίες ή σειρές, είναι ατόφιο δικό του το σενάριο, με υπέροχο soundtrack και πλοκή που περνά ευχάριστα χωρίς να βαρεθείς. Παρ' όλα αυτά δεν αποφεύγει τα κλισέ και τα στερεότυπα της γνωστής γραφής του αλλά σαν σύνολο είναι σωστά δεμένο και ωραίο στο μάτι καθώς η φωτογραφία πάντα είναι εκπληκτική στις ταινίες του.
Για τους φαν του Παπακαλιάτη πάρτε χαρτομάντιλα.
Αντικειμενικη κριτική σε μία ουτως η άλλως "mainstream " ταινία. Μπράβο
ΑπάντησηΔιαγραφή