Κάθε γιορτή, γενέθλια και άλλες ημερομηνίες που πρέπει να γιορτάζουμε αναγκαστικά, μελαγχολώ. Επιλέγω να εργάζομαι όλες αυτές τις ημέρες γιατί έχω πάψει εδώ και χρόνια να βγαίνω έξω για να γιορτάσω (;) γιατί όταν μένω σπίτι απλώς θέλω να φάω τους τοίχους καθώς δεν μου αρέσουν τα καταναγκαστικά συναισθήματα.
Εν τέλει πάλι για ακόμη μια φορά η γιορτή του ονόματος μου ήρθε. Και μεταφέρθηκε. Παρέα με την Πρωτομαγιά. Κάθε χρόνο τα ίδια, ξανά μανά αναρωτιούνται όλοι. Γιορτάζει δεν γιορτάζει…Και έγινε πάλι αφορμή για κείμενο.
Παλιότερα όταν τα Χρόνια Πολλά είχαν σημασία όσο έχουν σήμερα σημασία για ορισμένους τα likes, όλοι ήμασταν πωρωμένοι και περιμέναμε τις ευχές. Με τα χρόνια κατάλαβα πως δεν έχουν νόημα οι ευχές και το αν θυμήθηκε κάποιος που έχει να σε πάρει τηλέφωνο από τα χρόνια του Χριστού ότι σε λένε Γεωργία, Κώστα, Παναγιώτη αλλά σημασία έχουν αυτοί που σε θυμούνται κάθε μέρα. Ή έστω σε μια άσχετη ημερομηνία.
Γι’ αυτό λοιπόν μη δίνετε σημασία κάθε χρόνο αν σας θυμήθηκα εγώ, ο γείτονας, το κορίτσι εκείνο, το τάδε αγόρι κλπ. γιατί δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Τώρα και με το facebook που όλοι ξέρουμε τις γιορτές και τα γενέθλια του καθενός, η ευχή είναι πια ... δημόσιες σχέσεις. Ελάτε τώρα, παραδεχτείτε το.
Προσωπικά, πάντα σας ξεχνάω. Όλους σας έχω ξεχάσει έστω και μια φορά στη ζωή σας. Καθώς όπως σωστά καταλάβατε δεν με νοιάζουν οι γιορτές. Παντός είδους. Σημασία έχει εκείνο το άσχετο τηλέφωνο που σας πήρα ή με πήρατε ένα άσχετο Σάββατο γιατί θυμήθηκε ο ένας τον άλλο. Οι ευχές είναι καταναγκαστικά έργα. Τις κάνουμε όλοι.
Και κάπου εδώ έρχονται οι ...τύψεις
Κάθε χρόνο όμως που ξεχνάω έναν από εσάς νιώθω φοβερές τύψεις. Πάντα … όταν το θυμηθώ … στέλνω ευχές λέγοντας το γνωστό τροπάρι που μου έμαθε ο παππούς μου ο Γιώργος να λέω σε ανάλογες περιπτώσεις και πάντα με ξελασπώνει: "η γιορτή κρατά 40 μέρες". Και φυσικά πάντα σας ψήνω καθώς μου στέλνετε δεν πειράζει, χαμογελάκια κ.α.
Ας είμαστε ειλικρινείς λοιπόν. Λίγοι είστε αυτοί που είστε κολλημένοι ακόμη με τις ευχές και δεν είστε κάτω των 25 ή πάνω των 50. Όλοι οι ενδιάμεσοι πάνω κάτω τα ίδια πιστεύουμε. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Μην παρεξηγηθούμε φυσικά, όλες οι ευχές που τις νιώθετε και τις λέτε πραγματικά είναι καλοδεχούμενες. Αλλά αν το λες και το γράφεις για να βγεις από την υποχρέωση, ας το βρε παιδί μου, θυμήσου κάποια άλλη στιγμή να πεις ένα καλησπέρα, ένα γειά τι κάνεις, σε θυμήθηκα.
Πολύ σπάνια πια κοιτώ τις γιορτές στο facebook. Τα social media τα έχω κάνει εργαλείο δουλειάς και κοιτώ σε αυτά συγκεκριμένα θέματα, οπότε την επόμενη φορά που θα σας θυμηθώ να ξέρετε πως η ευχή θα είναι πραγματική και όχι από υποχρέωση. Κάντε το και εσείς. Είναι λυτρωτικό.
Καληνύχτα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου