Κριτική ταινίας Sea of trees: Η αλλιώς μια θάλασσα αγάπης...

Με τις ταινίες ξεχνιέσαι. Σε βάζουν σε έναν κόσμο μαγικό. Σε βάζουν σε σκέψεις. Σε ταξιδεύουν. Ξεχνάς για λίγο τα δικά σου. Μια τέτοια ταινία που σε βάζει στον δικό της μεταφυσικό δρόμο είναι και το φιλμ με πρωταγωνιστές τους Μάθιου Μακόναχι και Νάομι Γουότς, “Μια θάλασσα από δέντρα”. Θα το έλεγα καλύτερα μια θάλασσα από αγάπη ή από απώλεια. 

Ο πρωταγωνιστής Μακόναχι έχει αποδείξει πλέον την αξία του στο Χόλιγουντ και παίζει σε σοβαρές ταινίες αφήνοντας πίσω τα σαχλά κωμικοδράματα της βιομηχανίας.  Στο φιλμ του Γκας Βαν Σαντ, προσπαθεί να εμβαθύνει στην θλίψη του ρόλου του αλλά δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά. 

Το σενάριο τον θέλει να φεύγει για να αντιμετωπίσει την αγάπη και την απώλεια της συζύγου του (Νάομι Γουότς) στην άλλη μεριά του κόσμου, σε ένα πυκνό δάσος στους πρόποδες του Όρους Φίτζι της Ιαπωνίας, το οποίο έχει περιγραφεί ως το τέλειο μέρος για να πεθάνεις. Εκεί, συναντά τον Ιάπωνα Τακούμι, ο οποίος δεν επιθυμεί πια να πεθάνει αλλά έχει χάσει τον δρόμο του. Μη μπορώντας να τον αφήσει πίσω, ο Άρθουρ (Μακόναχι) επενδύει όση ενέργεια τού έχει απομείνει για να σώσει τον Τακούμι.

Η μάχη τους να επιβιώσουν και να αποδράσουν από το δάσος θα φέρει πίσω επώδυνες αναμνήσεις της πεθαμένης του γυναίκας, αλλά ο Άρθουρ θα συνειδητοποιήσει ότι η δοκιμασία αυτή δεν είναι παρά ένα δώρο που θα αλλάξει τα πάντα.

Η Νάομι Γουάτς μπαίνει στην ταινία σαν σκέψη του Μακόναχι και δίνει  τις απαραίτητες πινελιές τύψεων, μετάνοιας και απώλειας στην πορεία του πρωταγωνιστή. Η ερμηνεία της είναι σταθερή και δεν αποκλίνει ούτε στιγμή. 

Ο Ιάπωνας Κεν Γουατανάμπι κρατάει όπως πάντα έναν δευτερεύων αλλά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας πείθοντας τον θεατή αποδεικνύοντας πως η αγάπη κρατά ζωντανή την μνήμη και ενίοτε τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ο σκηνοθέτης Γκας Βαν Σαντ έχοντας καιρό να δώσει μια επιτυχία στο κοινό του επιστρέφει με αυτήν την ταινία μην κάνοντας ακόμη την διαφορά όπως έγινε με τον Ξεχωριστό Γουίλ Χαντινγκ. 

Όσοι έχετε περάσει από το μονοπάτι της απώλειας θα την "ζήσετε" την ταινία. Περνάς και προχωράς μέσα από αυτήν και βγαίνεις όταν κάνει τον κύκλο της. Όπως έχω πει και σε παλαιότερο κείμενο...
Και κάπως έτσι συμβαίνει και στην ταινία αυτή. Δείτε την. Θα καταλάβετε στο τέλος τι εννοώ...

Οι υπόλοιποι που δεν είστε του μεταφυσικού και του δράματος δείτε καλύτερα το τελευταίο επεισόδιο των X-men. Θα το ευχαριστηθείτε καλύτερα. 

Δείτε το trailer: