Συνομιλώντας με την σκηνοθέτη Νάνσυ Μπινιαδάκη για την τελευταία της ταινία “Η Επιφάνεια των πραγμάτων” με αφορμή την προβολή της στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αναλύσαμε μεταξύ άλλων την συγγραφή του film που βασίζεται στο βιβλίο Τέσσερις μαρτυρίες για την εκταφή του ποταμού Ερρινυού της Άντζελας Δημητρακάκη (εκδόσεις της Εστίας).
Επιπλέον μιλήσαμε για τα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια αλλά και για τη σχέση της με τους ηθοποιούς αλλά και με τους θεατές της “Επιφάνειας των Πραγμάτων”!
Η ιστορία της “Επιφάνειας των πραγμάτων” ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Τι σας ώθησε να την γράψετε και να την σκηνοθετήσετε;
Πριν από πολλά χρόνια διάβασα το διήγημα "Τέσσερις Μαρτυρίες για την Εκταφή του Ποταμού Ερρινυού" της Άντζελας Δημητρακάκη, στην πρώτη του έκδοση, το 2004. Τότε έκανα μία έρευνα για ένα ντοκιμαντέρ για την εκπομπή Παρασκήνιο της ΕΡΤ με θέμα τον ποταμό Κηφισσό. Αλλά η ιστορία έμεινε στο μυαλό μου για πολύ καιρό μετά. Υπήρχε κάτι που με αφορούσε βαθιά και πολύ προσωπικά. Μία συγγραφέας της δικής μου γενιάς μιλούσε για την εποχή και τον τόπο που μεγάλωσα, για τη μουσική που άκουγα, για τα είδωλά μας, για τα όνειρά μας τότε και το πού βρισκόμαστε τώρα, για το τι σήμαινε να μεγαλώνεις σαν έφηβη στην Αθήνα της δεκαετίας του '80. Ήθελα οπωσδήποτε να ξαναπώ αυτή την ιστορία. Και η σχέση μου με την Άντζελα Δημητρακάκη ήταν εξαιρετική από την αρχή, οι κουβέντες μας, η ελευθερία αλλά και η έμπνευση που μου έδωσε. Η ιστορία αλλά και ο τρόπος της αφήγησης με γοήτευαν και με προκαλούσαν, δημιουργικά και συναισθηματικά. Και έτσι άντεξα τις δυσκολίες τόσων χρόνων παραγωγής. Αλλιώς θα τα είχα παρατήσει πολύ νωρίτερα.
Όταν γράφατε το σενάριο σκεφτόσασταν κάποιον από τους ηθοποιούς που έχετε στην ταινία;
Το σενάριο πέρασε πάρα πολλά στάδια. Στις πρώτες του γραφές, όχι, δεν σκεφτόμουν αυτές τις συγκεκριμένες ηθοποιούς. Ίσως ακουστεί παράξενο, αλλά στις πρώτες γραφές, κεντρική ηρωίδα και κεντρικός χαρακτήρας ήταν το κορίτσι που απουσιάζει από την τελική ταινία! Παραμένει κεντρική ηρωίδα, όλοι σε αυτήν αναφέρονται, αλλά απουσιάζει ως χαρακτήρας. Όταν, λοιπόν, πήρα αυτή την πολύ σημαντική απόφαση, ότι όλη η δράση θα περάσει αποκλειστικά μέσα από αυτούς τους τέσσερις συγκεκριμένους χαρακτήρες, τις τρεις κολλητές φίλες του κοριτσιού και την πρώην καθηγήτρια τους, τότε πολύ γρήγορα ήρθαν στο μυαλό μου οι συγκεκριμένες ηθοποιοί. Και οι τέσσερις, η Μαρία Σκουλά, η Μαρία Καλλιμάνη, η Θέμις Μπαζάκα και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου.
Δεν μπορούσα να φανταστώ άλλες. Η επόμενη γραφή του σεναρίου έγινε με τις μορφές τους στο μυαλό μου. Και είχα τη μεγάλη τύχη να δεχτούν να συμμετέχουν στην ταινία, και μάλιστα να δουλέψουν με έναν κάπως ιδιαίτερο τρόπο. Αρχικά πήραν στα χέρια τους ένα σενάριο/ σχεδίασμα, που είχα ετοιμάσει. Τη συνέχεια τη δουλέψαμε μαζί. Μετά από κάθε σειρά συναντήσεων/ προβών, εγώ έφτιαχνα νέα γραφή του σεναρίου. Δουλέψαμε όλες μαζί, αλλά και ανά δύο, σε πολύ προσωπικές κουβέντες. Και έτσι ο κάθε χαρακτήρας νομίζω αναπτύχθηκε σε διαφορετική κατεύθυνση. Τον οικειοποιήθηκαν με διαφορετικό τρόπο η καθεμία. Το βρήκα συναρπαστικό. Αυτό μας έδωσε και την άνεση να αυτοσχεδιάσουμε και στο γύρισμα. Τις γνωρίζαμε καλά τις ηρωίδες, ήταν μέσα μας. Αλλά ακόμα και για έναν μικρότερο ρόλο, τη μητέρα της Μαρίας Σκουλά, είχα την τεράστια τιμή να συνεργαστώ με τη Ράνια Οικονομίδου. Ένα βλέμμα και μία κίνηση μόνο από μία μεγάλη ηθοποιό, λένε ολόκληρες ιστορίες. Είχα σπουδαίες ηθοποιούς, και τις ευγνωμονώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.
Πως αντέδρασαν οι ηθοποιοί όταν είδαν για πρώτη φορά ολοκληρωμένη την ταινία; Αναλύστε μου τη σχέση σας μαζί τους.
Είχε ένα ρίσκο η διαδικασία που ακολουθήσαμε! Οι ηθοποιοί δε συναντήθηκαν ποτέ στο γύρισμα! Μόνο στις πρόβες, και όχι σε όλες. Είχαν μεγάλη αγωνία στην πρώτη προβολή της ταινίας. Δεν ήξεραν τι να περιμένουν. Προτιμώ να ρωτήσετε τις ίδιες για να σας περιγράψουν τις αντιδράσεις τους. Το ότι έρχονται μαζί μου, όμως, να παρουσιάσουμε την ταινία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ως θετικό στοιχείο το βλέπω!
Τι θα θέλατε να συζητάνε οι θεατές μόλις δουν το φιλμ και βγουν από την κινηματογραφική αίθουσα;
Εύχομαι κατ' αρχάς να μην αρχίσουν να συζητάνε αμέσως! Συνήθως χρειάζονται λίγο χρόνο να κάτσουν μέσα μας τα πράγματα, νομίζω. Πάντως ναι, θίγονται πολλά πολιτικά και κοινωνικά θέματα στην ταινία. Περιγράφεται μια ολόκληρη εποχή με τα σύμβολά της, η οποία σίγουρα έχει επηρεάσει τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και τη διαδρομή της γενιάς μας. Δεν ξέρω, ελπίζω να προκαλέσει κάποιες συζητήσεις. Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα αγγίξει τον κάθε θεατή. Για άλλα πράγματα συγκινείται ο καθένας. Άλλωστε η σχέση μας με το σινεμά, όπως και με κάθε είδος τέχνης, είναι πολύ προσωπική. Μπορεί κιόλας την επόμενη μέρα κάποιες εικόνες, κάποιες στιγμές της ταινίας να έχουν μείνει στο μυαλό του καθενός, ακόμα κι αν δεν ξέρει ακριβώς γιατί. Αυτό εύχομαι.
Που θα δούμε έπειτα από το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης την “Επιφάνεια των πραγμάτων”;
Η ταινία είναι συμπαραγωγή με την ΕΡΤ, οπότε κάποια στιγμή θα προβληθεί εκεί. Αλλά ελπίζω επίσης να ταξιδέψουμε και σε άλλα φεστιβάλ και σύντομα να βρούμε διανομή και να παιχτεί η ταινία και στις αίθουσες. Στη Θεσσαλονίκη είναι η μόνο η πρεμιέρα μας!
Υπάρχει κάποιο καινούργιο project στα μελλοντικά σας σχέδια;
Πάντα έχουμε ιδέες, ακόμα και πριν ολοκληρωθεί ένα project καλά καλά, έχουμε ήδη στο μυαλό μας το επόμενο. Ο ρόλος και η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, με ενδιαφέρει πολύ. Αυτή την περίοδο αναπτύσσω ένα ντοκιμαντέρ με αυτό το θέμα και με κέντρο το Βερολίνο, την πόλη όπου ζω εδώ και πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά δουλεύω και πάνω στην ιδέα ενός σεναρίου για την επόμενη μεγάλου μήκους ταινία μου, ένα δράμα στην Αθήνα πάλι, δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτή την πόλη και τους ανθρώπους της. Στην καρδιά μου μένω ακόμα εκεί.
The Surface of Things / Nancy Biniadaki 2017, Germany, Greece
Υπόθεση
Υπάρχει ένας αστικός μύθος στην Αθήνα για τον Ερρινυό, το αρχαίο υπόγειο ποτάμι, που κανείς ποτέ δεν έχει δει, αλλά κάποτε μέσα στη δεκαετία του ΄80, εμφανίστηκε και παρέσυρε μαζί του ένα κορίτσι. Σήμερα μια νεαρή ανθρωπολόγος ερευνά τον μύθο και εντοπίζει τους ανθρώπους που γνώριζαν το κορίτσι. Είναι οι τρεις καλύτερες της φίλες και μια καθηγήτρια τους ιστορικός. Μέσα από αποσπάσματα επιστολών, ηχογραφήσεων και συνεντεύξεων, αυτές οι γυναίκες αφηγούνται την τραγική ιστορία που συνέβη πριν από 30 χρόνια και σημάδεψε τις ζωές τους καθώς και τη συλλογική μνήμη της πόλης.
Πρόγραμμα Προβολών
OΛYMΠION 06 Νοεμβρίου 2017 18:00 ID: 315
TΩNIA MAPKETAKH 08 Νοεμβρίου 2017 22:15 ID: 537
Συντελεστές
Σκηνοθεσία:
Νάνσυ Μπινιαδάκη
Σενάριο:
Νάνσυ Μπινιαδάκη, βασισμένο στο βιβλίο Τέσσερις μαρτυρίες για την εκταφή του ποταμού Ερρινυού της Άντζελας Δημητρακάκη (εκδόσεις της Εστίας)
Διεύθυνση φωτογραφίας:
Διονύσης Ευθυμιόπουλος
Μοντάζ:
Πάνος Βουτσαράς
Ήχος:
Γιάννης Αντύπας, Tim Altrichter
Μουσική:
Alexander Müll
Ηθοποιοί:
Μαρία Σκουλά, Μαρία Καλλιμάνη, Θέμις Μπαζάκα, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Σοφία Ίτο, Ράνια Οικονομίδου, Michael Sideris, Toni Jessen, Νικόλας Αντύπας
Παραγωγή:
Watchmen productions
Παραγωγός/Παραγωγοί:
Christopher Zitterbart
Συμπαραγωγή:
Heretic
Κοστούμια:
Τριάδα Παπαδάκη
Σκηνικά:
Μαργαρίτα Χατζηιωάννου
Μακιγιάζ:
Εύη Ζαφειροπούλου, Rebecca Koch
Φορμάτ:
DCP
Χρώμα:
Χρώμα
Χώρα Παραγωγής:
Γερμανία, Ελλάδα
Έτος Παραγωγής:
2017
Διάρκεια:
85΄
Παγκόσμια εκμετάλλευση:
Christopher Zitterbart
 |
| H σκηνοθέτης Νάνσυ Μπινιαδάκη |
Λίγα λόγια για την σκηνοθέτη Νάνσυ Μπινιαδάκη
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Ζει στο Βερολίνο. Έχει σπουδάσει φιλολογία και σκηνοθεσία Κινηματογράφου. Έχει εργαστεί στο θέατρο, στην όπερα, έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, θεατρικές παραστάσεις, βίντεο για το θέατρο και ντοκιμαντέρ. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη (1998) και με το Grimme-Preis (Γερμανία, 2016).
Φιλμογραφία
1995 Μεταξύ πόλεων (μμ)
1998 Still counting (μμ)
2000 Πάντα χθες βράδυ (μμ)
2015 The Moon and I (μμ)
2017 Η επιφάνεια των πραγμάτων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου